Jesteśmy jedną z barier rozwoju naszych dzieci. Oto co powinniśmy zmienić

Richard Louv, autor "Ostatniego dziecka lasu", mówi, iż współcześnie dzieci spędzają najmniej czasu w naturze, w historii ludzkości. Za każdym razem, kiedy cytuję to zdanie, czuję, jak wypełnia mnie smutek.


Między innymi do tego aspektu dziecięcego rozwoju nawiązała w ostatnim czasie platforma, której treści bardzo cenię.

Tworząc fundamenty

Przedstawiciele platformy edukacyjnej dla rodziców Institute of Child Psychology opublikowali post, w którym dotykają kilku ważnych elementów dzieciństwa.

"Potrzebujemy pozwolić dzieciom na ruch, który wprawia dorosłych w oszołomienie.

Pozwolić im na zjeżdżanie, na wspinanie się wysoko i dotykanie ziemi. Na upadki, na obracanie się, na turlanie.

Potrzebujemy pozwolić dzieciom na zabawę na świeżym powietrzu, przynajmniej przez trzy godziny każdego dnia.

To organizuje ich mózgi, tworzy podwaliny do nauki. Powstrzymując je wciąż przed stymulacją ich zmysłów w ten sposób, stajemy się barierą ich rozwoju".

Wolność

Myślę sobie, iż to od nas bardzo wiele wymaga. Pozwolenie dzieciom na wolność, spontaniczność w zabawie, na aktywności wybierane przez nich, a choćby na wybierany przez nich ruch.

I myślę również, iż to nie jest historia o nas, jako o tych rodzicach, którzy zawalają.

Myślę, iż to jest narracja obaw, niepokoju, naszych wewnętrznych napięć, która nas hamuje przed wolnością w ogóle. My sami jako dorośli często nie potrafimy "puścić", zdystansować się do czegoś, poczuć własnego ciała, uwolnić napięcia.

Nie umiemy tego robić, ponieważ nikt nas tego nie nauczył, a wręcz przeciwnie. Jesteśmy pokoleniem, które już poznało, czym jest presja, czym jest stres, chroniczny lęk, niepokoje. Tu nie ma równowagi, jest dużo trudności, a mało wyzwolenia w nas.

Jak więc mamy przekazać dzieciom to, czego sami nie mamy?

Oto nasza wielka lekcja, nauka i praca. Uświadomienie sobie tego, jak wiele straciliśmy, zaakceptowanie przeszłości i niepowielanie schematów w stosunku do naszych dzieci. Terapia, taniec, dystans, podejmowanie decyzji w zgodzie ze sobą, życie w równowadze.

To nasze fundamenty, które pozwolą nam poczuć wolność i dać ją dzieciakom. Odpuścić, niech biegają, niech skaczą, niech śmieją się najgłośniej. Czy w końcu nie w tym naprawdę tkwi esencja dzieciństwa?