Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to poważna choroba układu oddechowego, na którą choruje około 380 mln ludzi, w tym około 2 mln w Polsce. Pomimo jej powszechnego występowania, wiele osób nie zna i tym samym nie potrafi rozpoznać objawów POChP. To skutkuje opóźnioną diagnostyką i ograniczeniem możliwości leczenia.
Jak nie przeoczyć pierwszych sygnałów alarmowych POChP? Gdzie szukać pomocy? Zapraszamy do lektury naszego artykułu.
POChP, czyli choroba (nie tylko) układu oddechowego
Przewlekła obturacyjna choroba płuc charakteryzuje się stałą obecnością narastających objawów, takich jak przewlekły kaszel, odkrztuszanie plwociny, męczliwość czy duszność. W jej wyniku dochodzi do trwałego ograniczenia przepływu powietrza przez dolne drogi oddechowe, co skutkuje nieodwracalnymi zmianami w miąższu płuc i w naczyniach płucnych.
Pomimo tego, iż POChP jest chorobą układu oddechowego, to współcześnie klasyfikuje się ją jako chorobę ogólnoustrojową, rzutującą na funkcjonowanie całego organizmu. POChP może współwystępować z szeregiem innych chorób, jak rozstrzenie oskrzeli, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca czy zespół metaboliczny.
Światowa Organizacja Zdrowia prognozuje, iż w ciągu dekady liczba zgonów spowodowanych POChP wzrośnie o 30 proc., a do 2030 roku będzie to już trzecia przyczyna umieralności.
Komu szczególnie zagraża POChP?
Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest powszechnie kojarzona z osobami palącymi wyroby tytoniowe. I rzeczywiście: w 9 na 10 przypadków bezpośrednią przyczyną choroby jest nikotynizm oraz bierne palenie.
Warto natomiast podkreślić, iż istnieje szereg innych czynników ryzyka POChP. Jednym z najważniejszych jest zanieczyszczenie powietrza. Długotrwałe narażenie na smog i tworzące go pyły zawieszone oraz tlenki azotu, znacząco zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia chorób układu oddechowego, w tym przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.
Wspomnijmy także o szkodliwych czynnikach występujących w specyficznym środowisku pracy, głównie o pyle i aerozolach chemicznych. Szczególnie narażeni są na to górnicy, hutnicy, pracownicy zakładów chemicznych, operatorzy maszyn, pracownicy budowlani, sprzątaczki, rolnicy, fryzjerzy czy kosmetyczki.
Wczesne objawy choroby POChP – jak je rozpoznać?
Każda osoba powyżej 40. roku życia, która pali lub paliła wyroby tytoniowe, mieszka w regionie charakteryzującym się niską jakością powietrza czy jest narażona na szkodliwe czynniki w swoim miejscu pracy, powinna zwracać baczną uwagę na choćby mało nasilone, ale niepokojące czy nietypowe objawy ze strony układu oddechowego.
Pierwszymi symptomami, które mogą wskazywać na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (choć nie muszą o niej przesądzać), są:
- Przewlekły kaszel – pojawiający się rano, wieczorem, jak i utrzymujący się w ciągu dnia, ale niemający charakteru napadowego, co odróżnia go od kaszlu astmatycznego.
- Narastająca duszność – pojawiająca się zarówno w fazie spoczynkowej, jak i w trakcie oraz po wysiłku fizycznym.
- Odkrztuszanie plwociny – czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze.
- Obniżona tolerancja wysiłku – czyli postępujące trudności z wykonywaniem choćby prostych czynności dnia codziennego, jak ubranie się, przyrządzenie posiłku, przyniesienie zakupów, zaścielenie łóżka itd. Ogólne pogorszenie kondycji, awersja do wysiłku fizycznego, wolna regeneracja i stopniowe uzależnianie się od pomocy innych.
Podkreślmy, iż o ciężkości przebiegu choroby decyduje stopień nasilenia tych objawów oraz ich zaostrzenia, a więcej o tym przeczytasz na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/objawy-pochp/.
Masz objawy choroby POChP? Czas do lekarza!
Każda osoba, która zaobserwuje u siebie objawy POChP, choćby nie będąc w grupie ryzyka (np. nigdy nie paliła wyrobów tytoniowych), powinna dla własnego spokoju skonsultować się z lekarzem rodzinnym. To lekarz POZ może skierować pacjenta do specjalisty (lekarza pulmonologa), który zleci pogłębioną diagnostykę w kierunku potwierdzenia lub wykluczenia POChP.
Diagnostyka POChP bazuje na szeregu specjalistycznych badań, takich jak spirometria, pletyzmografia, RTG klatki piersiowej, echo serca i EKG czy ergospirometria z tzw. próbą wysiłkową.
W przypadku zdiagnozowania POChP choremu zostanie zaproponowane leczenie. Warto przy tym podkreślić, iż przewlekłej obturacyjnej choroby płuc nie można wyleczyć, ponieważ wywołuje nieodwracalne zmiany w drogach oddechowych. Choroba poddaje się natomiast leczeniu i profilaktyce, a odpowiednio dobrana i wcześnie wdrożona terapia pozwala na kontrolowanie i złagodzenie nasilenia objawów POChP. Jest to warunek zachowania relatywnie dobrego komfortu życia i uniknięcia inwalidztwa.
ARTYKUŁ SPONSOROWANY
