Czym tak naprawdę jest ADHD? To zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, to zaburzenie neurorozwojowe, które dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych. Choć wielu ludzi kojarzy ADHD głównie z problemami w nauce czy nadmierną aktywnością, jest to znacznie bardziej złożone zjawisko, które wpływa na codzienne życie, emocje i relacje społeczne.
Po czym poznać ADHD?
Czy masz problemy z uwagą? Takie jak trudności w skupieniu się, łatwo się rozpraszasz? Występują u ciebie problemy z organizacją zadań? A może masz aktywność ruchową? Np. u dzieci objawia się ruchliwością i gadatliwością, u dorosłych częściej jako wewnętrzne napięcie i impulsywność. A może porostu jesteś impulsywny? I masz trudności z kontrolowaniem swoich emocji, podejmowaniem szybkich decyzji bez wcześniejszego zastanowienia? Lub po prostu często zdarza ci się przerywać innym w rozmowie? Nie każdy z objawów musi oznaczać iż masz ADHD, u niektórych osób ta choroba może przejawiać się głównie problemami z koncentracją – po prostu jesteś nieuważny/a, zaś u innych innych głównie nadpobudliwością, u każdego ta choroba objawia się czymś innym. Co jest przyczyną?
ADHD nie ma jednoznacznej przyczyny.
Główne przyczyny to:
- Genetyka – zaburzenie często występuje rodzinnie, tzn. dziedziczne
- Czynniki środowiskowe – takie jak narażenie w łonie matki na toksyny lub niski poziom pewnych składników odżywczych, potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania płodu.
- Błędy w funkcjonowaniu mózgu – istnieją pewne zmiany w strukturze i aktywności obszarów mózgu odpowiedzialnych za uwagę, kontrolę impulsów i planowanie, które działają trochę inaczej w przypadku gdy mamy ADHD.
Czy ADHD dorosłych nie istnieje?
Z pewnością ta choroba istnieje, ale ciężko jest ją wykryć. Wynika to z niezdiagnozowania w dzieciństwie. Objawy mogą się wtedy przejawiać jako:
- problemy z organizacją pracy i życia codziennego,
- trudności w utrzymywaniu relacji partnerskich,
- impulsywne decyzje finansowe lub zawodowe,
- chroniczne poczucie niepokoju i frustracji. Rozpoznanie ADHD w dorosłości pozwala lepiej zrozumieć swoje zachowania i znaleźć na nie słuszne rozwiązanie!
Czy na ADHD jest lekarstwo?
Z pewnością na to nie ma lekarstwa, ale można się leczyć! Np.
- Farmakologicznie – istnieją różnego rodzaju leki stymulujące lub niestymulujące, które pomagają poprawić koncentrację i kontrolę impulsów, które w głównej mierze uspokajają i pomagają pozbierać myśli.
- Psychoterapią – m.in. terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga radzić sobie ze stresem i czasem.
- Istnieją różnego rodzaje wsparcia w edukacji i pracy – dostosowanie programu do ucznia, lub specjalne programy do pracy dla osób z ADHD.
Obalmy stereotypy i zrozummy innych!
Takie stwierdzenia są mylne i prowadzą do utartych stereotypów takich jak:
- „ADHD to tylko nadpobudliwość u dzieci” – w rzeczywistości objawy mogą utrzymywać się przez całe życie.
- „Osoby z ADHD są leniwe” – problemy z organizacją wynikają z neurologii, a nie z braku chęci.
- „ADHD można wyleczyć dyscypliną” – zaburzenie wymaga zrozumienia i wsparcia, a nie karania.
ADHD to złożone zaburzenie!
Wpływa ono na funkcjonowanie w różnych sferach życia. Wczesne rozpoznanie, odpowiednia terapia i wsparcie społeczne pozwalają osobom z ADHD rozwijać swoje mocne strony i radzić sobie z wyzwaniami. Zrozumienie tego zaburzenia to klucz do akceptacji i lepszego funkcjonowania zarówno dzieci, jak i dorosłych.
