Jak znaleźć dobrego psychologa dla dziecka?
Dzieci rzadko są w stanie powiedzieć komuś wprost co im dolega, z czym mają problem, jakie są ich potrzeby. Dotyczy to nie tylko najmłodszych ale w równym stopniu młodzieży. Sposobem komunikacji, zamiast rozmowy, mogą być dla nich płacz, krzyk, zamknięcie w sobie, agresja słowna czy fizyczna. jeżeli ciężko ci jest zrozumieć swojego podopiecznego, jego zachowania zaczynają cię niepokoić lub podejrzewasz u niego pewnego rodzaju zaburzenie, chorobę – nie obwiniaj się. Bez obaw skontaktuj się w tej sprawie ze specjalistą (psychologiem, psychoterapeutą), który pomoże ci prawidłowo odczytać daną sytuację i odpowiednio na nią zareagować.
Po czym poznać dobrego specjalist
ę?
Szukając psychologa dla swojego dziecka należy w pierwszej kolejności przyjrzeć się jego wykształceniu. Powinien on specjalizować się w zakresie psychologii klinicznej dziecka, psychologii rozwojowej, psychologii wychowawczej lub psychoterapii dzieci i młodzieży. Warto też, kiedy przejawiane zachowania są typowe dla konkretnego problemu (np. autyzmu, ADHD), zwrócić uwagę czy dany psycholog/psychoterapeuta jest również diagnostykiem tej właśnie kategorii. Nie każdy bowiem specjalista jest w stanie przeprowadzić niezbędne testy psychologiczne, a przekierowanie do kogoś innego, może okazać się kłopotliwe dla dziecka, które będzie musiało ponownie się otworzyć i na nowo zwierzać się z omówionych już wcześniej kwestii.
Dobrego psychologa dziecięcego/młodzieżowego cechują także:
- umiejętności interpersonalne
- empatia
- otwartość
- cierpliwość
- utrzymanie odpowiedniej komunikacji z rodzicami/opiekunami
W przypadku nastolatków zbliżonych już wiekiem do 18 lat, istotną może być informacja, czy psycholog posiada też kwalifikacje do prowadzenia terapii osób dorosłych, żeby za parę miesięcy nie była potrzebna zmiana osoby prowadzącej.
Przebieg terapii
Na pierwszym spotkaniu zwykle nie jest praktykowana obecność dziecka, ale rodziców/opiekunów, aby psycholog mógł dokładnie zapoznać się z sytuacją panującą w rodzinie, jak i usłyszeć w pierwszej kolejności od nich, na czym polega problem. Powinni oni również, w większym lub mniejszym stopniu, w zależności od wieku dziecka, aktywnie uczestniczyć w terapii. Czy to w formie indywidualnych spotkań z psychologiem – od czasu do czasu – w celu omówienia postępów, zmian w zachowaniu itp., czy spotkań rodzinnych, pozwalających na nawiązanie komunikacji pomiędzy rodzicami a podopiecznym, pod czujnym okiem specjalisty.
Jeśli chodzi o dzieci w wieku przedszkolnym, terapia przybiera raczej formę zabawy z maluchem oraz obserwacji i analizy jego zachowań. W wypadku nieco starszych, mogą to być różne rodzaje terapii, dostosowane do ich indywidualnych potrzeb.
Możliwe, iż najbardziej adekwatną opcją okaże się być po prostu terapia rodzinna, bardzo częsta, ze względu na ścisłą zależność pomiędzy zachowaniem, stanem dziecka a otoczeniem, w którym dorasta.
Jeśli dziecko odmawia chodzenia na terapię…
Przede wszystkim – nie zmuszaj. Pomocnym w tej sytuacji może być trening wychowawczy, czyli swego rodzaju warsztat, prowadzony zwykle przez psychologa. Uczestnictwo w nim pozwala poszerzyć swoją wiedzę na temat psychologii dziecka, nauczyć się poprawnie odczytywać jego emocje, jak i zapoznać się z możliwymi schematami jego zachowań. Chociaż taka metoda, nie gwarantuje rozwiązania problemów, z którymi borykasz się ty lub twoje dziecko, jest jednak zdecydowanie bardziej efektywna od przymusowych spotkań z terapeutą.
Jeśli masz obawy co do kondycji psychicznej swojego dziecka lub (młodego-dorosłego) nastolatka, nie zwlekaj i skonsultuj się z terapeutą. Często choćby jednorazowa wizyta pomoże Ci lepiej zrozumieć jego problemy, wyposaży Cię w niezbędną wiedzę lub pomoże znaleźć w sobie pokłady energii do pomocy. We współpracy z doświadczonym terapeutą, znacznie wcześniej zdiagnozujesz gdzie leży kłopot a gwałtownie udzielone wsparcie może zaoszczędzić Tobie a przede wszystkim naszym najmłodszym wielu niepotrzebnych lęków czy stresów.
Dobrego dnia! Twój zespół Holisens!
