Czym stresują się dzieci?
U najmłodszych często sporym zmartwieniem jest przedszkole lub szkoła. Przedszkolaki, które po raz pierwszy idą do przedszkola, denerwują się nową sytuacją, obawiają nowych koleżanek i kolegów, tęsknią za mamą. Bardziej nieśmiałym dzieciom trudno się zaaklimatyzować w nowym otoczeniu, nie potrafią gwałtownie zdobyć przyjaciół – przedszkole staje się więc miejscem stresującym.
W przypadku dzieci szkolnych mogą nałożyć się na siebie różne sytuacje, z którymi dziecku trudno sobie poradzić. Z czasem rodzi się stres i niechęć do szkoły, która zaczyna się kojarzyć tylko z negatywnymi przeżyciami.
Przyczyną stresu mogą być problemy z nauką. Wiele dzieci nie radzi sobie z natłokiem obowiązków, przeładowanym programem nauczania i stresującym systemem sprawdzania wiedzy. choćby dobrzy uczniowie często denerwują się sprawdzianami, odpytywaniem na forum klasy, nerwowym oczekiwaniem, czy zostaną „wyrwane” do odpowiedzi. Bardziej nieśmiałe dzieci denerwują się ogromnie np. przed wystąpieniem publicznym czy udziałem w przedstawieniu szkolnym.
Innym problemem mogą być relacje z rówieśnikami albo problemy domowe. Również okres dojrzewania jest stresujący sam w sobie. Nastolatkom trudno uporać się ze zmieniającym się ciałem, zaakceptować siebie, zwalczyć kompleksy. To wszystko, w połączeniu z obciążeniem obowiązkami szkolnymi i domowymi, może skutkować silnym stresem.
Jak objawia się stres u dzieci?
Objawy stresu u dzieci bardzo często dotyczą układu pokarmowego. Zestresowane dziecko może skarżyć się na bóle brzucha, stracić apetyt, rozwinąć biegunkę lub nudności. Czasami odreagowuje nerwowe sytuacje w nocy – ma kłopoty z zaśnięciem, częste przebudzenia lub koszmarne sny. U dzieci szkolnych powszechna jest biegunka lub ból brzucha na tle emocjonalnym.
Stres może u dziecka wywołać także bóle głowy, a choćby gorączkę. Co ważne, stres istotnie obniża aktywność układu odpornościowego, w związku z czym dziecko zaczyna łapać infekcję za infekcją, a jego osłabiony organizm nie ma siły bronić się przed szkodliwymi drobnoustrojami.
Stres powoduje także zaburzenia zachowania. Niektóre dzieci stają się wycofane, nieśmiałe, płaczliwe, apatyczne. Inne z kolei kompensują stres nadmiernym pobudzeniem, nerwowością, robią się niegrzeczne, poirytowane, a choćby agresywne.
Co najlepiej zastosować na stres u dziecka?
W przypadku dzieci zawsze musimy mieć na uwadze przede wszystkim ich bezpieczeństwo. Dlatego najlepiej sięgnąć tu po naturalne sposoby radzenia sobie ze stresem i nerwowymi sytuacjami. W walce ze stresem warto więc sięgnąć po takie metody jak:
Zioła – w celu uspokojenia i wyciszenia, a także poprawy jakości snu można przygotować dziecku ciepłe napary z takich ziół jak melisa lekarska, rumianek, kwiat lipy, lawenda lub męczennica. Zioła te pomogą ukoić układ nerwowy i obniżyć nadmierne pobudzenie emocjonalne. Czasem jednak ich działanie jest zbyt delikatne lub dziecko odmawia picia ziół, które mu nie smakują. Wtedy pomocna może być:
Homeopatia – naturalna metoda leczenia, która cechuje się wysokim profilem bezpieczeństwa, w związku z czym można bez obaw stosować ją choćby u najmłodszych. Nie zaburza ona delikatnej równowagi młodego organizmu. Pomaga łatwiej uporać się ze stresem i lepiej znosić trudne sytuacje.
Homeopatię dobiera się indywidualnie dla wszystkich pacjenta i w zależności od tego, co jest przyczyną stresu. jeżeli np. dziecko w wieku szkolnym silnie denerwuje się przed sprawdzianem lub wystąpieniem publicznym, przyda się homeopatyczne gelsemium sempervirens. Z kolei homeopatyczne argentum nitricum pomoże w przypadku biegunki lub bólu brzucha na tle emocjonalnym, tremy i nadmiernego pobudzenia nerwowego.
Jeżeli maluch pod wpływem stresu staje się płaczliwy, marudny, „klei się” do mamy i nie chce zostać sam, pomóc może mu homeopatyczna pulsatilla. Gdy natomiast na tle emocjonalnym rozwijają się zachowania agresywne, nadmierna irytacja i złość u dziecka, wspomóc je można homeopatyczną chamomillą. Z kolei homeopatyczna ignatia amara pomoże, jeżeli malec źle znosi rozstanie z mamą, tęskni i nie chce zostawać w przedszkolu. A homeopatyczne kalium phosphoricum przydatne będzie u przemęczonych nauką i zestresowanych dzieci szkolnych, o ile lekarz wyrazi zgodę na jego stosowanie.
Aromaterapia – olejki eteryczne również mogą przyjść z pomocą zestresowanemu i nerwowemu dziecku. W przypadku nadpobudliwości, niepokoju i problemów ze snem świetnie sprawdzi się np. olejek lawendowy, olejek z kadzidłowca lub ze słodkiej pomarańczy. Uspokajająco i kojąco działa olejek z mięty pieprzowej, który dodatkowo pomaga poprawić koncentrację. Natomiast olejek z limonki oraz z mandarynki dodają energii, poprawiając humor i samopoczucie. Olejki eteryczne najlepiej rozpylić dzięki dyfuzora w pokoju dziecięcym przed snem albo w ciągu dnia, w zależności od tego, jaki efekt chcemy uzyskać.
W redukcji skutków stresu pomaga również aktywność fizyczna. Zestresowane dziecko lepiej się poczuje, jeżeli zabierzemy je na spacer, pójdziemy razem z nim na basen lub na rower. Pomocne będzie tu nie tylko świeże powietrze i odwrócenie uwagi od problemów, ale również, a może choćby przede wszystkim – wspólnie spędzony czas.
Jak jeszcze pomóc zestresowanemu dziecku?
Oprócz naturalnych metod leczniczych niezwykle ważnym czynnikiem jest poświęcenie dziecku należytej uwagi. Kwestia, która dorosłemu wydaje się nieistotna, dla dziecka może stanowić poważny problem i źródło stresu. Nie bagatelizujmy tego, z czym maluch nie potrafi sobie poradzić. Porozmawiajmy z nim i wysłuchajmy jego zmartwień. Rozmowa, empatia, wysłuchanie i zrozumienie stanowią najczęściej najlepsze lekarstwo na stres u najmłodszych. Wsparcie ze strony dorosłego jest niezbędne, aby dziecko nauczyło się samodzielnie radzić sobie w trudnych sytuacjach.
Wspólne szukanie rozwiązań również jest dla dziecka bardzo ważne. Oznacza bowiem, iż rodzic jest zainteresowany jego problemami i chce mu pomóc. Często to już wystarczy, aby dziecko poczuło się lepiej, uwierzyło we własne siły i nabrało przekonania, iż poradzi sobie następnym razem. W ten sposób również buduje się zaufanie dziecka do rodziców i tworzy u niego solidne poczucie własnej wartości. A to pomoże mu lepiej poradzić sobie ze stresem nie tylko w przedszkolu i szkole, ale także później, już w dorosłym życiu.
