Interwizja a superwizja – czym się różnią i jak z nich korzystać

W pracy coacha i mentora ważne jest sięganie po narzędzia rozwoju zawodowego, które pomagają podnosić jakość pracy i wspierają rozwój osobisty. Służą temu interwizja i superwizja. Chociaż często używa się ich zamiennie, różnią się one funkcją, formą oraz wyznaczonym miejscem w praktyce coachingowej i mentoringowej.

Główne różnice między interwizją i superwizją

Zarówno interwizja jak i superwicja służą podnoszeniu kompetencji, jednak mają różne formy, cele i zasady działania. Warto poznać ich specyfikę, znaczenie oraz praktyczne wskazówki, jak z nich korzystać, by efektywnie rozwijać się w roli coacha lub mentora.

Interwizja – co to jest i jak działa

Można interwizję zdefiniować jako spotkania grupowe, które realizowane są wśród równorzędnych uczestników – coachów i mentorów chcących dzielić się doświadczeniami, wyzwaniami i rozwiązaniami. W interwizji nie ma formalnego lidera ani eksperta – pełni ona funkcję nieformalnej, koleżeńskiej wymiany wiedzy i wsparcia, opartej na dialogu i współpracy.

Interwizja pozwala:

• wspólnie omawiać konkretne przypadki i sytuacje zawodowe, dzięki czemu uczestnicy uczą się na bazie realnych wyzwań
• zadawać pytania refleksyjne, które zachęcają do głębszej autorefleksji i poszerzania perspektywy
• wzmacniać motywację do rozwoju przez poczucie wspólnoty i wsparcia ze strony grupy
• budować sieć kontaktów i relacji, które sprzyjają dalszemu rozwojowi zawodowemu.

Interwizja jest dobrowolna i elastyczna, co sprawia, iż świetnie sprawdza się jako regularne uzupełnienie codziennej pracy coacha lub mentora. Może być prowadzona cyklicznie, na przykład co miesiąc, czy co kwartał, dostosowując zakres i formę do potrzeb grupy.

Superwizja – profesjonalne wsparcie i nadzór

Z kolei superwizja to formalny proces pod okiem doświadczonego superwizora. Relacja ta ma hierarchiczny charakter – superwizor pełni rolę eksperta i mentora, który wspiera rozwój kompetencji, pomaga analizować sytuacje zawodowe, dba o standardy etyczne oraz jakość pracy.

Dla coachów i mentorów superwizja oznacza możliwość:

• regularnej autorefleksji nad własną praktyką w bezpiecznej i poufnej przestrzeni,
• otrzymywania konstruktywnego feedbacku od osoby z większym doświadczeniem, co pozwala uniknąć błędów i rozwijać się szybciej,
• rozwiązywania trudnych sytuacji zawodowych, w tym dylematów etycznych, które mogą wpływać na jakość usług i relacje z klientami,
• podnoszenia swoich kwalifikacji zgodnie z wymaganiami branżowymi, np. rekomendowanymi przez organizacje jak EMCC.

Superwizja może odbywać się indywidualnie lub grupowo, jednak zawsze w formie systematycznej, często na bazie ustalonego kontraktu i harmonogramu sesji.

Czy i kiedy superwizja lub interwizja są obowiązkowe?

W Polsce superwizja nie jest formalnie wymagana dla coachów i mentorów na poziomie prawnym, ale jest mocno rekomendowana jako standard profesjonalizmu i warunek akredytacji w organizacjach takich jak EMCC czy ICF. Superwizja jest szczególnie ważna w środowiskach zawodowych, gdzie wysoka jakość i etyka świadczenia usług są priorytetem.

W przypadku psychoterapeutów superwizja jest obowiązkowa ze względu na przepisy prawa i wymogi certyfikacyjne, ale dla coachów i mentorów pozostaje głównie dobrowolnym i bardzo wskazanym narzędziem rozwojowym.

Interwizja jest zawsze dobrowolna i dostępna dla wszystkich coachów i mentorów jako forma wsparcia koleżeńskiego i wymiany doświadczeń. Nie ma formalnych wymagań uczestnictwa w interwizji, ale jej praktyka jest bardzo ceniona jako uzupełnienie rozwoju zawodowego.

Jak interwizja i superwizja wspierają rozwój osobisty i profesjonalny coachów i mentorów

Interwizja to przestrzeń, gdzie coachowie i mentorzy na podobnym poziomie doświadczenia spotykają się, by dzielić się przypadkami, pytać o rady i dzielić rozwiązaniami. Dzięki temu:

• rozwijają autorefleksję i perspektywę na różne aspekty pracy,
• wzmacniają motywację zawodową poprzez poczucie wspólnoty,
• uczą się od siebie nawzajem, co sprzyja kreatywności i innowacyjności w podejściu do klientów,
• budują sieć wsparcia, która pomaga radzić sobie z codziennymi wyzwaniami.

Superwizja to bardziej formalny proces, gdzie doświadczony superwizor wspiera coacha lub mentora w:

• pogłębianiu wiedzyz i umiejętności, również poprzez analizę trudnych sytuacji lub dylematów etycznych,
• podnoszeniu jakości pracy i przestrzeganiu standardów etycznych,
• pracy nad własnym rozwojem osobistym i zawodowym poprzez regularną refleksję i feedback,
• utrzymaniu wysokich standardów profesjonalizmu, co ma wpływ także na wizerunek i wiarygodność u klientów.

Oba procesy się uzupełniają: interwizja daje praktyczne wsparcie i kontakt rówieśniczy, natomiast superwizja oferuje ekspercką perspektywę oraz formalną kontrolę jakości. W pracy coacha i mentora rozwój osobisty oraz doskonalenie zawodowe to fundament skuteczności i profesjonalizmu. Superwizja i interwizją są zatem dwoma podstawowymi narzędziami, które wspierają ten proces.