Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego-2 (SGLT2) wykazały istotne korzyści dla nerek i układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z cukrzycą typu 2 (DM), szczególnie u osób z otyłością, białkomoczem, upośledzoną czynnością nerek lub wysokim ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych.
W pracy opublikowanej na łamach „BMJ Open Diabetes Research & Care” oceniano wpływ inhibitorów SGLT2 na wyniki parametrów nerkowych i wyniki pacjentów z cukrzycą i prawidłowym lub niskim BMI.
To jednoośrodkowe retrospektywne badanie kohortowe objęło 5842 dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 i BMI <23 kg/m2 od 2016 do 2020 roku. Pacjentów podzielono na grupy kontrolne i badawczą, otrzymującą inhibitory SGLT2. Pierwszorzędowym wynikiem była roczna zmiana szacowanego współczynnika filtracji kłębuszkowej (eGFR). Drugorzędne wyniki obejmowały zmianę BMI, złożony wynik nerkowy (spadek eGFR o ≥40% od wartości początkowej lub schyłkowej choroby nerek), śmiertelność z wszystkich przyczyn i choroby sercowo-naczyniowe (CVD).
Do badania zakwalifikowano 648 pacjentów, z których 216 (33,3%) otrzymywało inhibitory SGLT2. Średni wiek i eGFR wynosiły odpowiednio 61,6 lat i 84,7 ml/min/1,73 m2. Mediana stosunku albumin do kreatyniny w moczu wynosiła 11,6 mg/gCr. Grupa kontrolna wykazała stosunkowo niezmieniony eGFR w czasie, podczas gdy grupa inhibitorów SGLT2 wykazała wzrost eGFR w czasie (0,0 vs +0,3 ml/min/1,73 m2/rok, p=0,0398).
Stosowanie inhibitorów SGLT2 wiązało się z niższym ryzykiem śmiertelności (HR 0,171, 95% CI 0,041 do 0,718, p=0,0159) i złożonym wynikiem nerkowym (HR 0,223, 95% CI 0,052 do 0,952; p=0,0426), ale nie z ryzykiem CVD. Stosowanie inhibitorów SGLT2 może zmniejszyć ryzyko spadku eGFR i śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny choćby u pacjentów z niskim ryzykiem z cukrzycą i prawidłowym lub niskim BMI.
Jednak skutki i bezpieczeństwo SGLT2 u pacjentów z prawidłowym lub niskim wskaźnikiem masy ciała (BMI), zwłaszcza w populacjach z niskimi czynnikami ryzyka, pozostają niejasne. Obawy dotyczące potencjalnych działań niepożądanych, w tym m.in. nadmiernej utraty masy ciała, ograniczyły ich stosowanie w tej populacji.
