W analizie siedmiu badań obejmujących prawie 2000 pacjentów szanse na osiągnięcie 50-proc. poprawy były ponad pięciokrotnie większe u pacjentów otrzymujących inhibitory JAK w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo.
– Chociaż bezpieczeństwo i tolerancja inhibitorów JAK były akceptowalne, potrzebne są dłuższe badania z randomizacją w celu dalszej oceny skuteczności i bezpieczeństwa tych metod leczenia łysienia plackowatego – podaje w opisie badania dr Ming Liu z McMaster University w Hamilton, w kanadyjskiej prowincji Ontario.
Chociaż stwierdzono już pozytywny wpływ inhibitorów JAK na łysienie plackowate, pozostają pytania, czy leki te są lepsze od placebo i czy droga podania wpływa na wyniki. Kanadyjscy badacze przeprowadzili systematyczny przegląd i metaanalizę, aby na nie odpowiedzieć.
Analiza obejmowała siedem badań z randomizacją, w których wzięło udział 1710 pacjentów (średnia wieku 36,3 – 69,7 roku) z łysieniem plackowatym. Średnia wyjściowa ocena nasilenia łysienia pacjentów (SALT) mieściła się w zakresie od 59,5 do 87,9. We wszystkich badaniach oceniano skuteczność i bezpieczeństwo inhibitorów JAK w porównaniu z placebo. W dwóch badaniach oceniano leki stosowane miejscowo, ruksolitynib i delgocytynib, a w pięciu badaniach skupiono się na lekach doustnych, ritlecitinib, brepocitinib, deuruxolitinib (CTP-543) i baricitinib.
Głównymi punktami końcowymi będącymi przedmiotem zainteresowania był odsetek pacjentów, u których uzyskano 30-proc., 50-proc. i 90-proc. poprawę wyniku SALT w porównaniu z wartością wyjściową; zmiana wyniku SALT od wartości początkowej; i ewentualne działania niepożądane związane z leczeniem.
W pięciu badaniach, które łącznie obejmowały 1455 pacjentów, odnotowano zmiany w wynikach SALT w porównaniu z wartością wyjściową. W porównaniu z placebo, inhibitory JAK wiązały się z większym spadkiem wyników SALT (średnia różnica –34,52) i nie wiązały się z większą liczbą zdarzeń niepożądanych związanych z leczeniem (ryzyko względne [RR], 1,25).
W porównaniu z placebo inhibitory JAK wiązały się z większym prawdopodobieństwem SALT 30. Jednak pewność dowodów dotyczących wyników SALT 30 była „bardzo niska”. SALT 50 zgłoszono w pięciu badaniach, które łącznie obejmowały 482 pacjentów. Inhibitory JAK wiązały się z większym prawdopodobieństwem wystąpienia tego wyniku niż placebo (iloraz szans [OR], 5,28). SALT 90 zgłoszono w pięciu badaniach obejmujących 1502 pacjentów. Inhibitory JAK wiązały się z większym prawdopodobieństwem osiągnięcia tego wyniku niż placebo (OR, 8,15).
– Po prostu wydaje się, iż inhibitory JAK powodowały większy odrost włosów, w porównaniu z placebo, a doustna, a nie zewnętrzna droga podawania była lepsza – podsumowali w wynikach metaanalizy.
Opracowanie: Marek Meissner
