Inhibitory JAK skuteczne długofalowo w łysieniu plackowatym

Inhibitory kinaz janusowych w krótkoterminowej perspektywie czasowej nie wykazały spektakularnej skuteczności w leczeniu ciężkich postaci łysienia plackowatego. Najnowsze wieści z tegorocznego kongresu American Academy of Dermatology przynoszą jednak bardzo optymistyczne wieści.

Na wspomnianym zjeździe przedstawiono najnowszą analizę dotyczącą badań III fazy BRAVE-AA1 i BRAVE-AA2 dotyczących baricytynibu, które zostały opublikowane łącznie w 2022 roku. Populację badawczą podzielono na osoby reagujące, osoby reagujące mieszanie i osoby niereagujące po 52 tygodniach. Następnie policzono odsetek pacjentów, którzy odpowiedzieli na leczenie po jeszcze dłuższym okresie obserwacji.

W ten sposób okazało się, iż dla odpowiedzi obserwowanych na przestrzeni czasu trajektoria dla skali SALT poniżej 20 punktów rosła przez 76 tygodni obserwacji we wszystkich trzech grupach. W porównaniu do 44,5 proc. wskaźnika ogólnej odpowiedzi po 52 tygodniach nastąpił dalszy wzrost w każdej grupie otrzymującej terapię inhibitorem JAK przez dłuższy okres obserwacji. W przełomowej analizie nie uwzględniono osób, które nie odpowiedziały na leczenie, a które przerwały leczenie do 52. tygodnia, jednak ci, którzy zdecydowali się na kontynuację leczenia, w aż 78,4 proc. przypadków osiągnęli kontrolę choroby po 76 tygodniach.

Dodatkowo poprawę wyniku w zakresie SALT zaobserwowano choćby u osób, które nie odpowiedziały na leczenie, ale kontynuowały terapię. Wykazano, iż krzywe odpowiedzi na leczenie mają tendencję do wolniejszego wznoszenia się u osób z cięższym łysieniem na początku leczenia - 28,1 proc. osób z wyjściowym wynikiem SALT wynoszącym 95 do 100 osiągnęło sukces w leczeniu w 52. tygodniu, ale odsetek ten wzrósł do 35,4 proc. w 76. tygodniu. Odpowiedź na leczenie była dynamiczniejsza u osób z wyjściowym wynikiem SALT pomiędzy 50 a 95, ale różnice w wynikach po 52. i 76. tygodniach wśród pacjentów w tym zakresie były niewielkie.

Stwierdzono, iż czas trwania łysienia plackowatego jest ważnym czynnikiem prognostycznym, przy czym 4 lata stały się ogólnym progiem oddzielającym osoby z mniejszym prawdopodobieństwem osiągnięcia korzyści. Stąd sugestia autorów, by kwalifikowanie to tego typu leczenia było wcześniejsze, a sam proces był naznaczony dużą dozą cierpliwości ze strony lekarza i pacjenta.

Przeczytaj także: „Trądzik powiązany z terapią inhibitorami JAK”