Badania kliniczne dostarczają przekonujących dowodów na to, iż agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) wykraczają poza rolę leczenia wyłącznie cukrzycy typu 2.
Do przeprowadzonej metaanalizy wykorzystano dane zawarte w bazach MEDLINE, Embase i Cochrane Central Register of Controlled Trials. Wyodrębniono w tym celu randomizowane badania kliniczne obejmujące co najmniej 500 uczestników z cukrzycą typu 2.
Badania musiały zakładać za cel porównanie stosowania agonistów receptora GLP-1 z placebo co najmniej z 12-miesięczną obserwacją i koncentrowały się na ocenie układu krążenia oraz funkcji nerek. Finalnie metaanaliza objęła ponad 85 tys. pacjentów.
Głównym wynikiem końcowym została ocena tak zwanej złożonej funkcji nerek (tj. przewlekły spadek eGFR <15 mg/dl/min, rozpoczęcie dializoterapii, spadek wartości eGFR co najmniej o 50% lub śmierć z powodu niewydolności nerek) oraz występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (MACE).
Badania wykazały, iż agoniści GLP-1 w porównaniu z placebo redukują ryzyko wystąpienia złożonych zdarzeń nerek o niemal 18%, a także zmniejszają ryzyko niewydolności nerek, zawału serca i udaru mózgu odpowiednio o 16%, 13% i 12%. Co więcej, leki te nie zwiększały ryzyka poważnych działań niepożądanych, takich jak ostre zapalenie trzustki czy ciężka hipoglikemia.
Metaanaliza dostarcza dalszych dowodów na znaczące zmniejszenie ryzyka klinicznie istotnych zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz nerkowych wśród pacjentów leczonych dzięki agonistów GLP-1.
