Gips wiszący Caldwella

Gips wiszący Caldwella wciąż znajduje zastosowanie w ortopedii i rehabilitacji, szczególnie do stabilizacji złamań kości ramiennej. Warto wiedzieć, iż po raz pierwszy leczono tym sposobem złamanie trzonu kości ramiennej już w 1933 roku, czym zajmował się dr J. A. Caldwell. Celem stosowania omawianego gipsu wiszącego jest zapewnienie trakcji i odciążenia kończyny górnej.

Gips wiszący Caldwella – jak wygląda?

Gips wiszący Caldwella to charakterystyczny opatrunek unieruchamiający, sięgający od głów kości śródręcza aż do pachy. Obejmuje więc całą poszkodowaną kończynę górną z pozostawieniem paliczków i stawu ramiennego wolnych. Po stronie bocznej ramienia powinien jak najwyżej obejmować staw. Jednocześnie staw łokciowy zostaje unieruchomiony w zgięciu około 90 stopni, natomiast nadgarstek ustawiony jest w lekkim zgięciu grzbietowym. Gips wiszący Caldwella musi być zawieszony na pętli drutu, aby utrzymywać go w odpowiedniej pozycji. Tę zaś wiesza się około 10 cm dogłowowo od stawu paliczkowo-śródręcznego kciuka.

Gips wiszący Caldwella – wskazania

Choć współcześnie specjaliści mają do wyboru wiele rozwiązań w zakresie pomocy ortopedycznych i opatrunków unieruchamiających, wciąż w niektórych sytuacjach sięgają po gips wiszący Caldwella. Wskazaniami do jego użycia są różnego rodzaju złamania środkowej części trzonu kości ramiennej: z jej skróceniem, spiralne, skośne i inne. Decyzję o włączeniu gipsu wiszącego do planu terapeutycznego podejmuje lekarz na podstawie wyników badań RTG. Badania RTG należy wykonać każdorazowo przy podejrzeniu złamania, a następnie po zdjęciu unieruchomienia, aby ocenić jakość zrostu kostnego.

Należy pamiętać, iż przeciwwskazaniem względnym do założenia gipsu wiszącego Caldwella jest złamanie trzonu kości ramiennej poprzeczne. Dzieje się tak, ponieważ w tej sytuacji pojawia się ryzyko nadmiernego rozciągnięcia odłamów, co utrudni tworzenie się zrostu kostnego i wydłuży lub wręcz uniemożliwi prawidłowe gojenie.

Gips wiszący Caldwella – zasada działania

Wprawdzie gips wiszący Caldwella działa na zupełnie innych zasadach niż tradycyjne opatrunki (odbiega od zasady unieruchamiania dwóch sąsiednich stawów przy złamaniach kości długich), jednak z całą pewnością nie utrudnia tworzenia się zrostu kostnego. Musi być tylko dobrze dobrany i założony do indywidualnych potrzeb pacjenta. Zasada jego działania opiera się na jednoczesnym unieruchamianiu kończyny górnej oraz na zapewnianiu trakcji.

Korzystanie z gipsu wiszącego Caldwella

Aby leczenie przy użyciu gipsu wiszącego Caldwella było skuteczne, pacjent powinien pozostawać cały czas (lub jak najdłużej) w pozycji pionowej bądź w pozycji półleżącej z kończyną górną zwisającą ku dołowi zgodnie z działaniem sił grawitacji. Jednocześnie gips nie może być zbyt ciężki, ponieważ mógłby wówczas spowodować nadmierne rozciągnięcie odłamów, ani zbyt mały, ponieważ nie zapewniłby odpowiedniej siły wyciągowej. Dużą zaletą gipsu wiszącego Caldwella jest nie obejmowanie sobą stawu ramiennego. W efekcie już od samego początku leczenia można prowadzić ćwiczenia wykorzystujące w nim ruchy. Daje to duże korzyści dla przyspieszenia leczenia i wspomaga całą rehabilitację.

Korzystając z gipsu wiszącego Caldwella należy uczęszczać do fizjoterapeuty, który dobierze odpowiednie techniki rehabilitacyjne do aktualnego stanu pacjenta. O ile niemożliwe będzie poruszanie kończyną górną (poza stawem ramiennym), o tyle konieczne jest wykonywanie ćwiczeń oddechowych i ćwiczeń przeciwzakrzepowych. Specjalista może również wykorzystać techniki manualne celem rozluźniania obręczy barkowej i odcinka szyjnego kręgosłupa.

	Kolagen naturalny w kapsułkach Skład produktu to wyłącznie naturalny, rybi kolagen. Dzięki temu jest on aktywny biologicznie, a także bardzo wysokiej wchłanialności. Zobacz więcej...
	Kolagen w proszku na stawy, kości i skórę Kolagen bioalgi zawiera aż 97% hydrolizowanego kolagenu. Jego opatentowana formuła sprawia, iż wchłanialność jest na bardzo wysokim poziomie. Wspomaga łagodzenie objawów już istniejących chorób stawów, dodatkowo zapobiegając pojawianiu się nowych. Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Ciesielczyk B., Nowik M., Wyniki leczenia zachowawczego złamania bliższej nasady kości ramiennej u chorych w wieku podeszłym, Nowiny Lekarskie, 6/2007.
2. Gaździk T., Ortopedia i traumatologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.
3. Snela S., Zastosowanie unieruchomień w ortopedii i traumatologii narządu ruchu, Wydawnictwo Medipage, Warszawa 2015.