Fobia społeczna – czym jest lęk przed innymi ludźmi?

Każdy człowiek należy do jakiegoś społeczeństwa, mniejszego bądź większego. Niezależnie od miejsca zamieszkania nieodłącznym elementem ludzkiego życia są interakcje z innymi. Podwórko, ulica, szkoła, praca, centrum handlowe – we wszystkich z tych miejsc, w których przebywamy na co dzień, rozmowa jest nieunikniona.

Czasem jednak dostrzegamy w tej „gonitwie życia” osoby zdające się przemykać pomiędzy innymi niczym widma. Cisi, spokojni, nierzucający się w oczy unikają oni za wszelką cenę niepotrzebnych konwersacji i bycia w centrum uwagi. Jedni stwierdzą, iż są po prostu nieśmiali. „Taki typ” powiedzą. Inni, iż to dziwaki, odmieńcy, outsiderzy. Niewielu jednak pomyśli, iż za tą wręcz chorobliwą nieśmiałością kryje się coś więcej, coś, co ciągnie się za człowiekiem niczym kula u nogi, niwecząc przy tym euforia oraz korzyści, jakie można czerpać z relacji. Fobia społeczna, pomimo bycia jednym z bardziej znanych zaburzeń, wciąż spotyka się z niezrozumieniem oraz stygmatyzacją. Przyjrzyjmy się więc problemowi lęku przed innymi ludźmi.

Fobia społeczna objawia się lękiem przed kontaktami z innymi ludźmi lub znalezieniem się w sytuacjach publicznych.

Niepokój i strach towarzyszący choremu związany jest z obawą o kompromitację. Osoby z tą przypadłością są świadome swoich reakcji na interakcje społeczne, bojąc się tym samym, iż inni również je dostrzegają, negatywnie przy tym oceniając. Wywołuje to u nich jeszcze większy wstyd, który powoduje stopniowe wycofywanie się z kolejnych relacji i izolowanie się.

W życiu codziennym, pacjenci z fobią społeczną:

· unikają wystąpień publicznych i bycia w centrum uwagi;

· nie potrafią pracować, gdy ktoś ich obserwuje;

· starają się nie jeść w miejscach publicznych;

· nie odzywają się w obecności osób, które nie są dla nich bliskie;

· mają ogromne problemy z załatwianiem spraw urzędowych, zakupami, wizytami u lekarza itd.;

· unikają wyjść z domu.

Podczas interakcji natomiast można wyróżnić u nich następujące objawy:

· drżenie rąk;

· szybkie bicie serca;

· czerwienienie na twarzy;

· trudność w wypowiadaniu się;

· nudności;

· nadmierną potliwość;

· zawroty głowy i szum w uszach;

· parcie na mocz

W sytuacjach skrajnych może nastąpić napad paniki. Osoby zmagające się z tym zaburzeniem bardzo często określają te symptomy jako główny problem w jego przebiegu. Niestety, częstym remedium okazuje się ucieczka w świat wirtualny, alkohol, papierosy lub substancje psychoaktywne. Pozwalają one na chwilowe zmniejszenie intensywności odczuwanego lęku.