Finasteryd w terapii łysienia

receptura.pl 2 tygodni temu

Finasteryd – mechanizm działania

Finasteryd to inhibitor enzymu 5-alfa-reduktazy typu II, który odpowiada za przekształcanie testosteronu w dihydrotestosteron (DHT). To właśnie DHT odpowiada za miniaturyzację mieszków włosowych w okolicach skroniowych i ciemieniowych, prowadząc do ich ścieńczenia i skrócenia cyklu życia włosa. Stosowanie finasterydu miejscowo pozwala na obniżenie poziomu DHT w obrębie skóry głowy, bez istotnego wpływu na jego stężenie we krwi. To kluczowa zaleta tej formy terapii – zmniejszenie ryzyka ogólnoustrojowych działań niepożądanych, takich jak obniżone libido, ginekomastia czy zaburzenia erekcji, często obserwowanych przy terapii doustnej.

Zobacz też: Leki recepturowe pomocne w leczeniu łysienia

Składniki wspomagające terapię

Finasteryd często łączy się z innymi substancjami wspomagającymi terapię łysienia:

Minoksydyl – rozszerza naczynia krwionośne, zwiększając przepływ krwi i wydłużając fazę anagenu.
Tinctura Chinae – poprawia ukrwienie skóry i działa drażniąco, co zwiększa wchłanianie składników aktywnych.
Kwas salicylowy – złuszcza naskórek i wspomaga wchłanianie substancji aktywnych.
Kofeina – poprawia krążenie w skórze głowy, wspierając odżywienie mieszków włosowych.
Pilokarpina – stymuluje mieszki włosowe poprzez działanie parasympatykomimetyczne.

Takie połączenia pozwalają uzyskać terapię bardziej kompleksową, dostosowaną do indywidualnych potrzeb pacjenta – od poprawy ukrwienia po zahamowanie wpływu androgenów.

Czytaj również: Wcierka na łysienie androgenowe – nowa recepturowa formuła

Przygotowanie wcierki

Aby przygotować wcierkę z finasterydem o stabilnych adekwatnościach, najważniejsze jest zachowanie odpowiedniej kolejności łączenia składników. Różnice w rozpuszczalności – np. finasteryd dobrze rozpuszcza się w etanolu, a minoksydyl wymaga środowiska kwaśnego – sprawiają, iż nieprawidłowe połączenie składników może skutkować wytrąceniem osadu i utratą skuteczności.

Prawidłowa kolejność przygotowania

Odważenie składników – precyzyjne odmierzenie wszystkich substancji zgodnie z receptą.
Przygotowanie roztworu podstawowego – połączenie etanolu z gliceryną i wodą.
Dodanie kwasu salicylowego w celu obniżenia pH, co sprzyja rozpuszczeniu minoksydylu.
Rozpuszczenie minoksydylu – stopniowe dodawanie z intensywnym mieszaniem do całkowitego rozpuszczenia.
Dodanie finasterydu
Dodanie pozostałych składników aktywnych – np. pilokarpiny, kofeiny wcześniej rozpuszczonych we właściwym rozpuszczalniku.

Środki ostrożności

Finasteryd może przenikać przez nienaruszoną skórę, dlatego kobiety w ciąży lub planujące ciążę nie powinny przygotowywać leków z jego udziałem. Kontakt ze skórą, choćby przypadkowy, może potencjalnie zaszkodzić rozwijającemu się płodowi płci męskiej.

Czytaj także: Minoksydyl w recepturze aptecznej

Przykłady recept

Rp.

Finasteridi 0,25

Minoxidili 5,0

Ac. salicylici 1,0

Glyceroli 5,0

Ethanoli 70% ad 100,0

M.f. sol.

Rp.

Finasteridi 0,25

Minoxidili 6,0

Pilocarpini hydrochlor. 0,5

Ac. salicylici 1,0

Glyceroli 15,0

Aquae purif. 15,0

Ethanoli 96% ad 100,0

M.f. sol.

Rp.

Finasteridi 0,25

Minoxidili 5,0

Ac. salicylici 2,0

Mentholi 2,0

Tinct. Chinae 5,0

Glyceroli 15,0

Ethanoli 50% ad 100,0

M.f. sol.

Co warto przekazać pacjentowi?

Preparat należy stosować wyłącznie na skórę głowy. W przypadku kontaktu z innymi partiami ciała (np. twarzą), należy niezwłocznie spłukać go dużą ilością wody.
Należy aplikować preparat około dwóch godzin przed snem, by zminimalizować ryzyko przeniesienia substancji na poduszkę i kontaktu z innymi obszarami skóry.
W ciągu pierwszych 2-6 tygodni terapii może wystąpić przejściowe nasilenie wypadania włosów – wynika to z przejścia mieszków z fazy telogenu do anagenu i jest naturalnym efektem rozpoczętego działania leku.
Preparat należy przechowywać w suchym miejscu, w temperaturze pokojowej (15-25°C), z dala od światła i poza zasięgiem dzieci.
Regularność stosowania ma najważniejsze znaczenie – preparat należy aplikować zgodnie z zaleceniami, najlepiej o stałej porze dnia.

Autor: mgr farm. Magdalena Kozdroń

Bibliografia: