Narodowy Fundusz Zdrowia w specjalnie przygotowanym przewodniku wskazuje, iż pacjent chcący leczyć się za granicą powinien porozmawiać ze swoim lekarzem specjalistą o ewentualnych możliwościach leczenia w kraju i skonsultować to z innymi specjalistami albo zasięgnąć informacji u konsultanta wojewódzkiego w danej dziedzinie medycyny – ich listę znaleźć można na stronach urzędów wojewódzkich i Ministerstwa Zdrowia.
Zgodna prezesa NFZ
Kolejnym krokiem jest złożenie odpowiedniego wniosku i uzyskanie zgody prezesa NFZ, przy czym zgoda ta musi być udzielona przed rozpoczęciem leczenia. Przed podjęciem decyzji NFZ zasięga opinii konsultantów posiadających wiedzę o danym leczeniu oraz kontaktuje się z ośrodkiem zagranicznym i określa m.in. koszty leczenia. Pamiętajmy też, iż nie ma możliwości finansowania poza granicami Polski leczenia w ramach badań klinicznych, leczenia eksperymentalnego oraz leczenia, które nie należy do świadczeń gwarantowanych w Polsce. Wspomniany wniosek można złożyć tylko w dwóch następujących sytuacjach:
• jeżeli jesteś zapisany na listę oczekujących na wykonanie określonego świadczenia w Polsce, ale leczenie nie może zostać przeprowadzone w terminie niezbędnym (czas oczekiwania jest zbyt długi w stosunku do aktualnego stanu zdrowia pacjenta),
• jeżeli niezbędne leczenie nie może zostać przeprowadzone w placówkach na terenie Polski.
Każdorazowo wniosek wypełniany jest przez pacjenta oraz lekarza. Musi to być lekarz wykonujący zawód w ramach umowy z NFZ i być specjalistą w dziedzinie medycyny adekwatnej ze względu na zakres wnioskowanego leczenia lub badań diagnostycznych. W przypadku wniosków dotyczących leczenia, którego nie można przeprowadzić w kraju, lekarz musi posiadać przynajmniej stopień doktora nauk medycznych. Bez spełniania tych warunków wniosek zostanie odrzucony ze względów formalnoprawnych.
Gdzie można się leczyć?
W przypadku starania się o leczenie za granicą z powodu zbyt długiego oczekiwania w Polsce trzeba wiedzieć, iż może ono być podjęte jedynie w krajach Unii Europejskiej/ Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Wielkiej Brytanii. Ograniczenia terytorialnego nie ma w odniesieniu do wniosków uzasadnionych brakiem możliwości leczenia w kraju. Wówczas możemy starać się o leczenie w dowolnym państwie świata. Zawsze jednak dotyczy to jedynie świadczeń gwarantowanych w Polsce.
W zależności od podstawy prawnej leczenie za granicą może być przeprowadzone albo wyłącznie w placówkach publicznego systemu ochrony zdrowia, albo także w placówkach prywatnych. Trzeba być też przygotowanym na poniesienie części kosztów leczenia za granicą. Jedynie gdy wniosek dotyczy braku leczenia w kraju, NFZ pokryje całkowite koszty zabiegów i pobytu w szpitalu. W przypadkach uzasadnionych stanem zdrowia pacjenta NFZ może także sfinansować koszty transportu.
