ESMO 2023. ADC poprawiają wyniki leczenia pacjentek z rakiem piersi

termedia.pl 1 rok temu
Zdjęcie: 123RF


Podczas Kongresu ESMO 2023 przedstawiono korzystne wyniki dużych, randomizowanych badań klinicznych, w których stosowano datopotamab derukstekan i trastuzumab derukstekan. Koniugaty przeciwciało-lek (ADC) poprawiają wyniki leczenia pacjentów z nieoperacyjnym lub przerzutowym rakiem piersi.

TROPION-Breast01 osiągnęło pierwszorzędowy punkt końcowy, wykazując istotną poprawę czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS) po zastosowaniu ADC ukierunkowanego na TROP2, datopotamabu derukstekanu w porównaniu z chemioterapią wybraną przez badacza (6,9 miesiąca w porównaniu z 4,9 miesiąca; HR 0,63, 95% CI 0,52–0,76; p <0,0001) u 732 pacjentek z nieoperacyjnym lub HER2 ujemnym przerzutowym rakiem piersi z dodatnim receptorem hormonalnym, które otrzymały wcześniej chemioterapię. Korzyści w zakresie PFS dotyczyły wszystkich badanych podgrup.

Wyniki dotyczące przeżycia całkowitego (OS) wskazywały na przewagę datopotamabu derukstekanu (HR 0,84, 95% CI 0,62–1,14), chociaż dane te nie są jeszcze dojrzałe.

Wykazano też korzystny profil bezpieczeństwa datopotamabu derukstekanu. Jedynie u 2 z 360 pacjentów wystąpiła śródmiąższowa choroba płuc (ILD) stopnia ≥3, a ogólny odsetek zdarzeń niepożądanych związanych z leczeniem stopnia ≥3 był niższy w porównaniu z chemioterapią (21% vs 45%).

Przedstawiono także zaktualizowane wyniki dotyczące przeżycia badania DESTINY-Breast04, wskazujące na trwałą poprawę OS. Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 32 miesiące mediana OS wyniosła 22,9 miesiąca w grupie 373 pacjentów leczonych trastuzumabem derukstekanem i 16,8 miesiąca w grupie 184 pacjentów otrzymujących leczenie wybrane przez badacza (HR 0,69, 95% CI 0,55–0,86). Mediana PFS wyniosła 8,8 miesiąca w grupie otrzymującej trastuzumab derukstekan i 4,2 miesiąca w grupie otrzymującej leczenie wybrane przez badacza (HR 0,36, 95% CI 0,29–0,45).

U pacjentów bez ekspresji receptorów hormonalnych otrzymujących trastuzumab derukstekan stwierdzono także zmniejszenie ryzyka zgonu o 42% (HR 0,58, 95% CI 0,31–1,08) i zmniejszenie ryzyka progresji choroby lub zgonu o 71% (HR 0,29, 95% CI 0,15–0,57) w porównaniu z leczeniem wybranym przez badacza.

Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel

Idź do oryginalnego materiału