Empagliflozyna poprawiła wyniki kliniczne u pacjentów z ostrą niewydolnością serca (AHF), niezależnie od poziomu ciśnienia krwi (BP), przy czym szczególnie silne korzyści obserwowano u osób z ciśnieniem rozkurczowym (DBP) poniżej 70 mmHg. Wbrew powszechnemu przekonaniu empagliflozyna nie spowodowała dalszego obniżenia ciśnienia krwi.
Niskie ciśnienie krwi w AHF może ograniczać rozpoczęcie leczenia inhibitorami kotransportera sodowo-glukozowego 2 ze względu na ryzyko pogorszenia niedociśnienia. Naukowcy przeprowadzili analizę post hoc randomizowanego, podwójnie zaślepionego badania kontrolowanego placebo (EMPULSE), aby ocenić wpływ empagliflozyny na wyniki kliniczne u pacjentów hospitalizowanych z powodu AHF, których można zakwalifikować jako osoby z niskim ciśnieniem krwi.
Uważano, iż pacjenci mają niskie ciśnienie krwi, jeżeli ich skurczowe ciśnienie krwi (SBP) wynosiło mniej niż 110 mmHg (n = 131; średni wiek 70 lat; 34,4 proc. kobiet) lub rozkurczowe ciśnienie krwi wynosiło poniżej 70 mmHg (n = 190; średni wiek 74 lata; 41,6 proc. kobiet) w momencie losowego przydzielenia ich do otrzymywania placebo lub 10 mg empagliflozyny raz na dobę.
Oceniono wpływ empagliflozyny na główny wynik badania EMPULSE, hierarchiczny złożony punkt końcowy obejmujący czas do zgonu z dowolnej przyczyny, liczbę zdarzeń HF, czas do pierwszego zdarzenia HF i poprawę stanu zdrowia po 90 dniach leczenia.
W grupie placebo niskie ciśnienie krwi wiązało się ze zwiększonym odsetkiem zdarzeń klinicznych w ciągu 90 dni, przy czym niskie ciśnienie rozkurczowe wykazywało silniejsze powiązania niż niskie ciśnienie skurczowe; jednak powiązania te były znacznie osłabione w grupie empagliflozyny.
Zmiany SBP przy empagliflozynie w porównaniu z placebo były minimalne (−2 do 2 mmHg) i nie osiągnęły istotności statystycznej, przy czym nie odnotowano dalszego spadku SBP u pacjentów z niskim ciśnieniem krwi. Podobne wyniki zaobserwowano w przypadku zmian DBP przy empagliflozynie.
W porównaniu z placebo leczenie empagliflozyną poprawiło złożony wynik hierarchiczny niezależnie od ciśnienia krwi w momencie randomizacji, przy czym efekt był wyraźniejszy u pacjentów z ciśnieniem rozkurczowym poniżej 70 mmHg niż u pacjentów z ciśnieniem rozkurczowym co najmniej 70 mmHg (wskaźnik wygranych 2,11 w porównaniu z 1,23; interakcja P = 0,02).
„Pacjenci z ostrą niewydolnością serca (AFH) i niskim ciśnieniem krwi mają bardzo kilka opcji terapeutycznych, a obserwacja, iż tacy pacjenci mogą odnieść większe korzyści z leczenia empagliflozyną, ma znaczenie kliniczne” – napisali autorzy badania.
„Stałe korzyści ze stosowania empagliflozyny, niezależnie od ciśnienia skurczowego lub rozkurczowego, są uspokajające w kontekście jej klinicznego zastosowania u pacjentów z AHF i niskim ciśnieniem krwi” – dodali.
Badanie zostało przeprowadzone przez dr. n. med. João Pedro Ferreirę z Université de Lorraine w Nancy we Francji. Zostało opublikowane online 20 lutego 2025 r. w European Journal of Heart Failure.
