Dostarczono medycznie dokładną ilustrację 3D raka piersi: © SciePro – Stock.adobe.com
Schemat chemioterapii o dużej gęstości dawki, oparty na toksyczności hematologicznej, w leczeniu wczesnego raka piersi wysokiego ryzyka, poprawił przeżycie wolne od nawrotów (RFS), przeżycie wolne od zdarzeń (EFS) i przeżycie wolne od choroby (DDFS) w porównaniu ze standardowym leczeniem. Chemioterapia uzupełniająca, zgodnie z wynikami badania III fazy PANTHER (NCT00798070).
„Według naszej wiedzy jest to pierwsze badanie potwierdzające korzyści ze schematu o dużej gęstości dawki w porównaniu ze schematem kontrolnym zawierającym docetaksel raz na 3 tygodnie” – napisali naukowcy w badaniu opublikowanym w czasopiśmie. Journal of Oncology Clinical.
Przy medianie okresu obserwacji wynoszącej 10,3 roku (IQR, 9,1-10,5), HR dla RFS, główny punkt końcowy badania, wyniósł 0,80 (95% CI, 0,65-0,98; P =.030). Częstość występowania zdarzeń w ciągu 10 lat wyniosła 18,6% w przypadku schematu opartego na dużej dawce w porównaniu z 22,3%. Ponadto HR wyniósł 0,78 (95% CI, 0,65-0,94; P = 0,009) dla EFS i 0,79 (95% CI, 0,64-0,98; P =.030) dla DDFS. Wskaźniki zdarzeń w ciągu dziesięciu lat wyniosły odpowiednio 23,2% w porównaniu z 27,6% w przypadku EFS i 17,2% w porównaniu z 20,9% w przypadku DDFS. Poprawę tę utrzymano we wszystkich podgrupach pacjentów.
Poprawa przeżycia całkowitego (OS) nie była istotna statystycznie (HR, 0,82; 95% CI, 0,65-1,04; P = 0,109). Częstość zdarzeń związanych z OS w ciągu 10 lat wyniosła 15,1% w przypadku terapii z dużą intensywnością dawki w porównaniu z 16,6%.
W tej ostatecznej analizie nie zidentyfikowano żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa w porównaniu z analizą wstępną, a od czasu wstępnej analizy nie zgłoszono żadnych przypadków ostrej białaczki szpikowej ani zespołu mielodysplastycznego.
O badaniu tygrysa
W randomizowanym badaniu III fazy PANTHER porównywano sekwencyjne podawanie epirubicyny z cyklofosfamidem z docetakselem podawanym co 2 lub 3 tygodnie. Gęsty schemat dawkowania umożliwia dostosowanie dawkowania w zależności od toksyczności hematologicznej. Wstępnie zdefiniowany algorytm zidentyfikował podstawę toksyczności. Do badania włączono ogółem 2017 pacjentów, a populacja zakwalifikowana do leczenia wynosiła w 2003 roku.
Charakterystyka pacjenta była dobrze zrównoważona w obu ramionach. Mediana wieku pacjentów wyniosła 51,1 (zakres 23,3–69,2) w ramieniu eksperymentalnym w porównaniu z 50,7 (zakres 21,4–68,6) w ramieniu standardowej chemioterapii. W grupie eksperymentalnej 3,1% pacjentów miało 0 zajętych węzłów chłonnych, 59,0% miało 1 do 3, 26,3% miało 4 do 9, a 11,6% miało więcej niż 9. W ramieniu standardowej chemioterapii było to 3,0% i 55,4%. Odpowiednio 28,9% i 12,7%. Co więcej, 80,4% pacjentów w ramieniu eksperymentalnym miało pozytywny wynik na receptory estrogenowe lub progesteronowe w porównaniu z 79,3% pacjentów w ramieniu standardowej chemioterapii, a odpowiednio 16,0% i 18,2% miało pozytywny wynik na HER2.
