Terapia logopedyczna większości z nas kojarzy się z zajęciami przeznaczonymi dla dzieci, w których trakcie uczą się wymawiać „zjadane” zgłoski oraz ćwiczą poprawną wymowę. Owszem, większość osób zgłaszających się do logopedy to dzieci, nie oznacza to jednak, iż nie współpracuje on także z osobami dorosłymi. Na czym polega terapia logopedyczna dorosłych? Kiedy warto się na nią zdecydować?
Chyba każdy z nas zna choć jedną dorosłą osobę, która sepleni lub ma trudności z poprawną wymową głoski R. Wady wymowy niestety nie znikają magicznie wraz z wiekiem – zaniedbane w dzieciństwie, towarzyszą nam także w dorosłym życiu. Nie oznacza to jednak, iż jesteśmy na nie dożywotnio skazani! Aby w końcu się z nimi pożegnać, konieczna jest wizyta u logopedy – a jeżeli okaże się to konieczne, także terapia.
Warto jednak pamiętać, iż terapia logopedyczna w przypadku osób dorosłych jest trudniejsza i trwa dłużej niż w przypadku małych dzieci. Dzieje się tak między innymi dlatego, iż wada wymowy została przez lata silnie utrwalona.
Jak wygląda terapia logopedyczna osób dorosłych?
Tak jak w przypadku pracy z dzieckiem, bazuje ona na ćwiczeniach oddechowych, fonacyjnych oraz artykulacyjnych (ćwiczenia buzi i języka). Mimo iż wraz z wiekiem wymaga więcej zaangażowania i samozaparcia ma swoje zalety. Osoba dorosła zgłaszająca się do logopedy jest świadoma istnienia problemu oraz posiada większą motywację i chęć do pracy niż mali pacjenci. Dorosły nie trafia do gabinetu logopedycznego przez przypadek – udaje się tak, gdy stwierdza, iż jest gotowy na zmiany.
Kto najczęściej udaje się do logopedy?
W przypadku dorosłych bardzo często są to osoby pracujące głosem oraz występujące publicznie – dziennikarze, politycy, piosenkarze, przyszli aktorzy. Mówimy wtedy o tzw. logopedii medialnej, skupiającej się na estetyce wymowy, dykcji, prawidłowej emisji głosu, dynamice, kontroli wysokości, a choćby na prawidłowym oddychaniu.
Częstymi pacjentami są także osoby po wypadkach lub chorobach, które doprowadziły do trudności z mową. W takich sytuacjach priorytetem i nadrzędnym celem jest dojście do momentu, w którym pacjent będzie w stanie komunikować się z otoczeniem w sposób zrozumiały dla większości.
Szczególnymi przypadkami są osoby zmagające się chorobami neurodegeneracyjnymi mózgu, czyli chorobą Parkinsona, Alzheimera, czy stwardnieniem zanikowym bocznym. Tu terapia polega nie tylko na ćwiczeniach językowych, ale również takich, które usprawniają procesy myślowe (rozumienie, pamięć, znajomość słów).
Nawet o ile żadne z powyższych problemów nas nie dotyczą, zawsze warto udać się na konsultację logopedyczną. W jej trakcie specjalista skontroluje prawidłowość mowy oraz oceni budowę i sprawność narządów artykulacyjnych.
