W Polsce od jakiegoś czasu trwa batalia o Ozempic – lek, który nie tylko pomaga zmniejszyć masę ciała i reguluje gospodarkę insulinową organizmu pacjentom z cukrzycą, ale wspiera także w powrocie do prawidłowej wagi osoby z nadwagą i otyłością. Problem nadmiernej masy ciała jest na tyle powszechny, iż leku zabrakło w aptekach.
Do sprzedaży trafił jednak Mounjaro – lek zawierający substancję czynną tirzepatyd, który jak semaglutyd (zawarty w Ozempicu) jest analogiem receptora GLP-1 i działa na podobnej zasadzie. Wyniki badań klinicznych przeprowadzonych w 2021 roku wykazały, iż zastosowanie go w terapii cukrzycy typu 2 może być choćby skuteczniejsze. Jak wynika z 1,5-rocznej obserwacji, pacjenci z otyłością przyjmujący tirzepatyd w dawce 10–15 mg stracili ok. 20 proc masy ciała (w porównaniu z 3 proc. przy zastosowaniu placebo).
Lek na receptę
Mounjaro jest lekiem na receptę rekomendowanym dla pacjentów z cukrzycą typu 2. Nie jest refundowany. Do aptek trafia w postaci roztworu do wstrzykiwań, w fiolce w dawkach: 2,5, 5, 7,5, 10, 12,5 oraz 15 mg). Każde opakowanie zawiera fiolkę z pojedynczą dawką leku. Początkowa dawka tirzepatydu wynosi 2,5 mg raz w tygodniu. Po 4 tygodniach dawkę zwiększa się do 5 mg raz w tygodniu. Po upływie co najmniej 4 tygodni leczenia dawkę można zwiększać w przyrostach co 2,5 mg. Zalecane dawki podtrzymujące to 5, 10 i 15 mg. Maksymalna dawka wynosi 15 mg raz w tygodniu.
Potrzebne są dodatkowe igły i strzykawki
Lek nie jest (jak Ozempic) dostępny w automatycznych wstrzykiwaczach. Należy go podawać w formie klasycznego zastrzyku podskórnego. – Aby uprościć pacjentowi rozpoczęcie terapii, będziemy przekazywać lekarzom zestawy startowe igieł i strzykawek na pierwszy miesiąc terapii. Po tym okresie pacjent będzie musiał zaopatrzyć się samodzielnie w wyrób medyczny do podawania leku – poinformowała firma Eli Lilly, producent Mounjaro, zalecając używanie strzykawki 1 mm z igłą do wstrzyknięć podskórnych o długości od 4 mm do 12,7 mm. Pacjenci otrzymają także instrukcję jego podania.
