Twoje dziecko nie bawi się z innymi? Czy i kiedy jest to powód do niepokoju? W jaki sposób jako rodzic najlepiej reagować w takiej sytuacji? Jak pomóc nieśmiałemu malcowi? Czy powinno się zachęcać dziecko do zabawy z rówieśnikami? Sprawdź porady na ten temat.
Dziecko nie chce się bawić z rówieśnikami. Czy to powód do zmartwień?
Czy często obserwujesz i martwisz się, iż Twój maluch siedzi samotnie w kącie, zamiast biegać i bawić się z koleżankami i kolegami z przedszkola czy osiedlowego podwórka? Czy można i czy powinno się mu w takich momentach jakoś pomóc? Co robić, gdy dziecko nie chce bawić się, “bo nie”? Czy to powód do zmartwień i potrzebny jest psycholog dziecięcy? Jakie mogą być przyczyny takiego zachowania dziecka? Na początku warto zdać sobie sprawę, iż dzieci zaczynają interesować się towarzystwem rówieśników dopiero w wieku 3 lub 4 lat.
Pierwsze dziecko w rodzinie bywa też z reguły nieco bardziej nieśmiałe w porównaniu do swojego rodzeństwa. Dlaczego tak jest? Bo rodzeństwo dzięki przebywaniu ze swoimi braćmi czy siostrami od urodzenia miało okazję nauczyć się wielu rzeczy na temat np. stosunków panujących w grupie społecznej. Pierwsze dziecko natomiast musi posiąść tę wiedzę samodzielnie.
Dlaczego dziecko nie chce bawić się z innymi dziećmi?
Jako rodzic powinieneś być także świadom, iż ogólne nastawienie dziecka może wynikać z warunków, które panują na co dzień w rodzinie. Jeżeli od malca wymaga się bardzo wiele, jeżeli jest on bezustannie upominany, pouczany lub karany, to skutkuje to unikaniem kontaktów z innymi. Dziecko nie bawi się w grupie, bo jest pełne obaw, iż może się ośmieszyć lub, iż znów poczuje się nieprzyjemnie, bo ktoś zwróci mu uwagę podczas zabawy. Początki adaptacji dziecka do przedszkola również bywają dość trudne. To nowa sytuacja i to zupełnie naturalne, iż dziecko nie bawi się z innymi w przedszkolu już od pierwszego dnia.
Co robić, gdy dziecko nie bawi się z innymi dziećmi?
Gdy dziecko nie chce bawić się z rówieśnikami, to nie rób mu z tego powodu wyrzutów i za nic w świecie nie porównuj malucha z innymi! Zrozum, iż jeżeli takie porównanie wypadnie niekorzystnie dla Twojego dziecka, to będzie się ono czuło mocno zranione. Słowa w stylu “Popatrz jak Kasia się ładnie bawi, czemu Ty tak nie możesz?” nie powinny więc paść z ust rodzica. Przez takie zachowanie dziecko może stracić pewność siebie i zamknąć się w sobie na długi czas. Będzie myślało, iż jest z nim coś nie tak. Zamiast tego, postaraj się być wyrozumiały i przyjąć do wiadomości obawy dziecka przed kontaktami z innymi dziećmi. choćby jeżeli będzie Ci się to wszystko wydawać dość absurdalne w danej sytuacji.
Jak możesz pomóc, gdy dziecko nie chce bawić się w przedszkolu?
Ćwicz ze swoim maluchem różne zachowania społeczne. W jaki sposób najlepiej to zrobić? Opowiedz dziecku historię o pewnej dziewczynce, której podobał się domek dla lalek i chciała się nim pobawić, jednak nie wiedziała jak ma zacząć rozmowę z koleżanką, która była właścicielką domku. Rozwiążcie wspólnie ze swoją pociechą dylematy z historyjki. Pokaż dziecku różne możliwości rozpoczynania interakcji z rówieśnikami. Co najlepiej zrobić? Podejść i co dalej? Co powiedzieć? O co zapytać? Jakich słów użyć? Czego lepiej nie robić? Wyjaśnij to wszystko.
Jak jeszcze możesz pomóc dziecku, które nie chce bawić się z innymi? Dawaj mu dobry przykład. Idąc z dzieckiem na spacer, zatrzymaj się, aby porozmawiać z sąsiadem czy znajomą, wymieniaj drobne uprzejmości z ludźmi. Dzieci to niezwykle uważni obserwatorzy i bardzo dobrzy słuchacze. Gdy Twój maluch będzie miał odpowiedni wzór do naśladowania, niedługo zacznie powtarzać różne, pożądane zachowania.
A co zrobić, jeżeli mimo Twoich dobrych praktyk, prób pomocy, rozmów i upływu czasu dziecko nie potrafi bawić się z rówieśnikami? Wtedy najlepiej zasięgnij porady u psychologa dziecięcego. W SUPER-ego dotrzemy do przyczyn takiego stanu rzeczy i poszukamy odpowiednich rozwiązań. Być może warto będzie zapisać dziecko do grupy rozwoju umiejętności społecznych lub podjąć terapię.
