Inseminacja domaciczna jest najprostszą z dostępnych metod wspomagania rozrodu. Polega na umieszczeniu w macicy kobiety uprzednio wyselekcjonowanych plemników i stanowi często pierwszy krok w leczeniu niepłodnej pary. Metoda ta ma zwiększyć jej szanse na poczęcie dziecka – i nierzadko tak się dzieje – jednak nie we wszystkich przypadkach niepłodności inseminacja znajduje zastosowanie. Komu jest zalecana, a u kogo raczej się nie sprawdzi? Przeczytaj artykuł, by poznać odpowiedź.
Na czym polega inseminacja?
Inseminacja swoim przebiegiem przypomina naturalny proces zapłodnienia. Wspomagamy w niej jedynie plemniki w ich dotarciu do komórki jajowej. W jaki sposób? Poprzez wprowadzenie bezpośrednio do dróg rodnych kobiety odpowiednio przygotowanego wcześniej nasienia partnera lub dawcy. Może mieć to miejsce na cyklu naturalnym lub stymulowanym hormonalnie. Nasienie aplikowane jest kobiecie dzięki cienkiego cewnika (katetera). Zabieg nie boli, trwa zwykle ok. 15 minut i nie wymaga hospitalizacji – pacjentka po zakończonej inseminacji może od razu udać się do domu.
Przygotowując się do inseminacji, obydwaj partnerzy wykonują serię badań, kobieta przechodzi również najczęściej stymulację owulacji, której celem jest uzyskanie większej liczby dojrzałych pęcherzyków jajnikowych. Proces ten jest monitorowany badaniami USG wykonanymi ok. 2-4-krotnie podczas trwania całej stymulacji. Plemniki wykorzystane podczas inseminacji podlegają natomiast ścisłej selekcji. Embriolog wybiera te o najlepszej ruchliwości i budowie, innymi słowy – plemniki o najwyższym potencjale do zapłodnienia.
Dla kogo jest inseminacja – wskazania do zabiegu
Z inseminacji domacicznej mogą skorzystać pary, u których niepłodność spowodowana jest:
- niemożnością odbycia stosunku seksualnego
- czynnikiem męskim: partner ma nieznacznie obniżone parametry nasienia lub zaburzenia erekcji;
- czynnikiem żeńskim: kobieta ma np. lekką lub umiarkowaną endometriozę;
- zaburzeniami immunologicznymi: gdy np. śluz kobiety zawiera przeciwciała przeciwplemnikowe, które unieruchamiają lub wręcz niszczą plemniki;
- problemem o nieznanej przyczynie: mówimy wtedy o niepłodności idiopatycznej.
Które pary nie skorzystają z inseminacji?
Niestety nie we wszystkich przypadkach niepłodności inseminacja domaciczna ma sens. Bezwzględnym przeciwwskazaniem do jej przeprowadzenia jest występująca u kobiety niedrożność jajowodów. Właśnie dlatego jednym z elementów przygotowania do zabiegu jest wykonanie Sono-HSG, czyli badania oceniającego, czy jajowody kobiety są drożne. Inseminacji domacicznej nie wykonuje się również, gdy plemniki mężczyzny są bardzo niskiej jakości (wówczas jedynym rozwiązaniem jest inseminacja domaciczna z wykorzystaniem nasienia anonimowego dawcy).
Inseminacja domaciczna – podsumowanie
Inseminacja domaciczna jest prostą i bezbolesną metodą wspomagania rozrodu, polegającą na wprowadzeniu do macicy kobiety wcześniej przygotowanych plemników. Zabieg ten często stanowi pierwszy krok w leczeniu niepłodności partnerskiej. Inseminacja może być wykonywana na cyklu naturalnym lub stymulowanym hormonalnie, a nasienie aplikowane jest dzięki cienkiego cewnika. Zarówno kobieta, jak i mężczyzna muszą przejść szereg badań przed zabiegiem, a kobieta dodatkowo także stymulację owulacji. Metoda ta jest zalecana przede wszystkim parom, które nie mogą odbyć stosunku seksualnego, mają zaburzenia immunologiczne lub niepłodność idiopatyczną. Inseminację proponuje się również kobietom z lekką endometriozą oraz mężczyznom z zaburzenia erekcji. Nie jest to natomiast metoda odpowiednia dla par, w których kobieta ma niedrożne jajowody lub mężczyzna bardzo niską jakość nasienia.
Post Czym jest inseminacja domaciczna i dla kogo jest zalecana? pojawił się poraz pierwszy w Przegląd.
