Czy trwała remisja w RZS jest realnym celem terapeutycznym?

W opublikowanym w „Lancet Rheumatology” badaniu wykorzystano dane z kohort prospektywnych – Leiden Early Arthritis Clinic (EAC) oraz Rotterdam Early Arthritis Cohort (tREACH) – analizujących przypadki pacjentów z wczesnym reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS). Sumaryczny przegląd dostarcza przekonujących dowodów na istnienie znaczących różnic w osiągalności trwałej remisji w zależności od stosowanej terapii.

Analiza danych obejmująca 627 pacjentów z kohorty EAC i 425 z kohorty tREACH wykazała, iż żaden z leczonych biologicznymi lekami przeciwreumatycznymi (bLMPCh) nie osiągnął trwałej remisji bez leków. W kontraście w grupie badanych niewymagających leczenia biologicznego odsetek osiągnięcia remisji bwyniósł 37 proc. w EAC i 15 proc. w tREACH.

Uzyskane wyniki sugerują, iż dla podgrupy pacjentów z RZS wymagających leczenia biologicznego osiągnięcie trwałej remisji może być niezwykle trudne, jeżeli nie niemożliwe. Ponadto obecne rekomendacje EULAR dotyczące konieczności kontynuacji leczenia DMARDs mogą być zbyt restrykcyjne dla niektórych grup pacjentów.

Badanie stawia pod znakiem zapytania powszechne przekonanie o uniwersalności zaleceń terapeutycznych w reumatoidalnym zapaleniu stawów. Konieczne jest opracowanie bardziej zindywidualizowanych strategii leczenia, uwzględniających różnice w przebiegu choroby i odpowiedź na leczenie u poszczególnych pacjentów z RZS.