Według danych literaturowych udar mózgu jest drugą najczęstszą przyczyną zgonów na świecie, każdego roku dotykając około 13,7 miliona ludzi i powodując aż około 5,5 miliona zgonów. Około 87 proc. przypadków to zawały w mechanizmie niedokrwiennym, których częstość występowania znacznie wzrosła w latach 1990 - 2016, jednak o stopniowo mniejszej śmiertelności z uwagi na udoskonalone interwencje diagnostyczno-lecznicze. Jedną z takich jest stosowanie leków trombolitycznych, w tym tenekteplazy, które są na ogół stosowane w ciągu 4,5 godziny od wystąpienia objawów. Informacje na temat korzyści z leczenia po upływie tego krytycznego okresu są niejednoznaczne i skąpe.
Wieloośrodkowy zespół badaczy ze Stanów Zjednoczonych i Australii przeprowadził randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie z udziałem 458 pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu, aby porównać podawanie tenekteplazy w dawce 0,25 mg na kg masy ciała (maksymalnie 25 mg) lub placebo w czasie od 4,5 do 24 godzin po wystąpieniu pierwszych objawów udaru mózgu; warto dodać, iż 77,3 proc. z nich przeszło następnie trombektomię. Kwalifikowano pacjentów, u których w badaniach obrazowych OUN udokumentowano okluzję tętnicy środkowej mózguj lub tętnicy szyjnej wewnętrznej oraz obszar niedokrwienny spełniał kryteria potencjalnej odwracalności. Pierwszorzędowym punktem końcowym był wynik w zmodyfikowanej skali Rankina w 90. dniu.
Mediana czasu rozpoczęcia leczenia wynosiła około 12 godzin w grupie tenekteplazy i 13 w grupie placebo. Wykazano, iż po 90 dniach nie było istotnej różnicy między grupami w zakresie stopnia niepełnosprawności - w obu przypadkach mediana wyniku w zmodyfikowanej skali Rankina wyniosła 3. Śmiertelność po 90 dniach wyniosła 19,7 proc. w grupie badawczej i 18,2 proc. w grupie kontrolnej (bez istotności statystycznej), a częstość występowania objawowego krwotoku śródczaszkowego wynosiła odpowiednio 3,2 i 2,3 proc.
