Według opublikowanego w 2020 roku raportu Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) przewlekła obturacyjna choroba płuc znajduje się na liście głównych przyczyn zgonów na świecie, zajmując niechlubne trzecie miejsce. Całkowite 5-letnie przeżycie pacjentów z POChP wynosi od 56 do 92 proc. w zależności od ciężkości choroby. Częstość występowania choroby waha się od 15 do 20 proc. dorosłej populacji Europy w wieku powyżej 40 lat – to bardzo dużo, a biorąc pod uwagę fakt, iż większość 40-latków posiada przed sobą perspektywę wielu lat życia, to odpowiednie leczenie wydaje się szczególnie istotne.
Brytyjscy badacze, korzystając z kilku krajowych baz danych, zgromadzili i przeanalizowali dane aż 339 647 pacjentów z POChP pochodzące z lat 2010–2020. Ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe, niższa grupa GOLD, wyższa częstość i ciężkość zaostrzeń były związane ze zwiększoną śmiertelnością z jakiejkolwiek przyczyny. Zaostrzenia, zarówno o zwiększonej częstości, jak i ciężkości, były związane ze śmiertelnością związaną z POChP; co najmniej 2 epizody zaostrzeń w porównaniu z ich brakiem aż o 64 proc. zwiększały ryzyko śmierci, a zaostrzenie definiowane jako ciężkie podnosiło je aż o 117 proc. Pacjenci z grup GOLD B–D mieli większe ryzyko zgonu z powodu POChP (mniej więcej 4-krotnie) i z przyczyn sercowo-naczyniowych (mniej więcej 1,5-krotnie) w porównaniu z grupą GOLD A. Narastające ograniczenie przepływu przez drogi oddechowe wiązało się również ze śmiertelnością zarówno POChP (mniej więcej 12-krotnie), jak i z przyczyn sercowo-naczyniowych (mniej więcej 2-krotnie).
Powyższe dane wskazują, iż tak silnie promowany przez towarzystwa naukowe standard leczenia POChP znajduje silne potwierdzenie w danych rzeczywistych – należy zapobiegać zaostrzeniom (poprzez wielokierunkową terapię), a w przypadku ich wystąpienia odpowiednio wcześnie podjąć interwencję.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
