Migrenowe bóle głowy, zwłaszcza w postaci ciężkiej i/lub opornej na leczenie, niejednokrotnie dewastują jakość życia chorego. Dlatego poszukiwane są skuteczne i bezpieczne leki, z których jeden – przeciwciało skierowane przeciwko ligandowi PACAP – przedstawiono na łamach prestiżowego „The New England Journal of Medicine”.
Według danych literaturowych migrena jest drugą – po bólu kręgosłupa – najczęstszą chorobą na świecie powodującą czasową niezdolność do pracy. Najwyższa częstość występowania obserwuje się między 18. a 44. rokiem życia.
Nowy sposób leczenia migreny
W ostatnich latach na rynku pojawiły się leki z grupy inhibitorów CGRP, a w tej chwili w trakcie prac naukowców znajduje się celowanie w polipeptyd aktywujący cyklazę adenylanową przysadki mózgowej (PACAP) jako nowy sposób leczenia migreny. Po wstępnych badaniach przyszedł czas na ocenę skuteczności i bezpieczeństwa wspomnianego dożylnego humanizowanego przeciwciała monoklonalnego skierowanego przeciwko ligandowi PACAP (nazwa robocza: Lu AG09222).
Do randomizowanego badania fazy II z podwójnie ślepą próbą zespół badaczy z Uniwersytetu w Kopenhadze włączył 237 dorosłych chorych na migrenę, u których 2–4 poprzednie terapie zapobiegawcze okazały się nieskuteczne. Badanie obejmowało 4-tygodniowy okres leczenia, a następnie 8-tygodniowy okres obserwacji. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni w stosunku 2 : 1 : 2 do grupy otrzymującej wyjściowy wlew pojedynczej dawki leku (odpowiednio 750 i 100 mg) lub placebo.
Średnia wyjściowa liczba dni z migreną w miesiącu wyniosła 16,7 w całej badanej populacji. Liczba ta spadła w tygodniach od 1. do 4. o (średnio) 6,2 dnia w grupie leczonej 750 mg leku w porównaniu z 4,2 dnia w grupie placebo; różnica ta okazała się istotna statystycznie. Podobnego efektu nie zaobserwowano dla dawkowania 100 mg. Do działań niepożądanych występujących częściej w grupie leczonej dawką 750 mg należały zakażenie COVID-19, zapalenie nosogardzieli oraz uczucie zmęczenia.
O dwa dni mniej z migreną to mało?
Teoretycznie, ale należy przypomnieć sobie charakterystykę badanej populacji; po drugie, leczenie prowadzono zaledwie 4 tygodnie, a obserwację 8.
Wykazanie istotnej skuteczności w tak krótkim czasie u tak obciążonej populacji należy uznać za duży sukces.
