Chiny, a adekwatnie Chińska Republika Ludowa, to jedno z najstarszych i największych państw świata. To kraj pełen kontrastów, tajemnic i fascynujących tradycji, które potrafią zaskoczyć. Oto 5 zaskakujących faktów o Państwie Środka.
Mieszkania w jaskiniach
Ponad 30 milionów Chińczyków żyje w jaskiniach zwanych yaodong, w prowincji Shaanxi, gdzie mieści się Wyżyna Lessowa. Mieszkańcy chwalą jaskinie za utrzymywanie odpowiedniej temperatury oraz otaczającą cisze. Najsłynniejsze jaskinie znajdują się w Yan’an, są one jednym z ważniejszych punktów czerwonej turystyki. Jaskinie mają dostęp do wody oraz prądu, a za 70m2 mieszkania, trzeba zapłacić około 46 tysięcy dolarów.

Jak Chiny dały światu herbatę
Chiny są ojczyzną herbaty, która jest produkowana i spożywana tam od pięciu tysięcy lat. Herbata po raz pierwszy pojawiła się w południowo-zachodniej części Chin. A dokładnie w prowincji Yunnan, gdzie można dalej znaleźć ponad tysiącletnie wielkie, dzikie drzewa herbaciane. Pierwszym człowiekiem, który użył herbacianych liści był niejaki Shennong. W chińskich legendach jest on przedstawiany jako ojciec farmaceutyki oraz rolnictwa. Popularność herbaty zaczęła rosnąc w dynastii Tang (618-907) i trwa nieprzerwanie do dziś. W dzisiejszych czasach mamy dostęp do wielu rodzajów herbat, czarnej, czerwonej, białej lub zielonej oraz tych z innymi ziołami.

Odkrycie układu krwionośnego
Chiny jako pierwsze odkryły układ krwionośny. W Huangdi neijing, czyli kanonie medycyny Żółtego Cesarza, zawarto bogactwo wiadomości. Obejmuje ono z zakresu etiologii, fizjologii, diagnozy, terapii i profilaktyki chorób, jak również głęboką wiedzę o etyce, psychologii i kosmologii. Wszystkie zagadnienia omówiono w kontekście holistycznego podejścia. Oznacza to, iż życie jest całością powstałą z połączenia i wzajemnego oddziaływania składających się na nie zjawisk. Przedstawiono tam koncepcje krążenia qi, czyli energii życiowej, związanej z układem krwionośnym. Odkrycie datuje się na XXVI wiek p.n.e.

Jedna strefa czasowa
Oficjalny czas w Chińskiej Republice Ludowej to UTC+08:00. Pomimo, iż państwo rozciąga się na ponad 5,2 tysiąca kilometrów i pięć stref czasowych, to od 1949 roku Chiny przyjmują jedną strefę czasową. Ustanowiono ją w celu ujednolicenia państwa i w ułatwieniu nawiązywania kontaktu reszty kraju z Pekinem. Przez przyjętą zasadę jednej strefy czasowej, na tak rozległy kraj, w niektórych miejscowościach słońce zachodzi choćby po godzinie 22.
Chiński Nowy Rok
Chiński Nowy Rok znany jako Święto Wiosny – Chūn Jié, 春节, to najważniejsze i najbardziej uroczyste święto w Chinach. Obchody tego święta sięgają ponad czterech tysięcy lat i są głęboko zakorzenione w chińskiej tradycji. Nowy Rok trwa aż 15 dni i kończy się Świętem Lampionów. Święto przypada na pierwszy dzień chińskiego kalendarza księżycowego, który różni się od kalendarza gregoriańskiego. Chiński Nowy Rok obchodzi się zwykle między 21 stycznia a 20 lutego, w zależności od fazy Księżyca. W Wigilię Chińskiego Nowego Roku, rodziny spotykają się na wspólnym posiłku, często określanym najważniejszym posiłkiem roku. Popularne dania to pierogi jiaozi, czyli symbol bogactwa, ryba, która symbolizuje obfitość oraz ciasto ryżowe niangao, symbolizujące awans i sukces. Starsi członkowie rodziny dają dzieciom czerwone koperty z pieniędzmi, zwane hóngbāo. Symbolizują one szczęście i dobrobyt. Ciekawym symbolem są też sztuczne ognie i petardy. Są one używane do odstraszania złych duchów i demonów, szczególnie legendarnego potwora Nian.
