Rola partnerstwa publiczno-prywatnego na przykładzie systemu ochrony zdrowia w Polsce, dobre praktyki i transfer wiedzy to tematy posiedzenia Parlamentarnego Zespołu do spraw Partnerstwa Publiczno-Prywatnego, działającego pod przewodnictwem senator Agnieszki Gorgoń-Komor.
- Bez partnerstwa publiczno-prywatnego ochrona zdrowia w Polsce nie będzie mogła skutecznie się rozwijać z korzyścią dla pacjentów
- Wdrażanie rozwiązań sprawdzonych w sektorze prywatnym może przynieść korzystne rezultaty dla polskiej ochrony zdrowia, a przede wszystkim dla krajowego zdrowia publicznego
- Placówki publiczne powinny korzystać z doświadczeń i osiągnieć sektora prywatnego, szczególnie w obszarze cyfryzacji i informatyzacji oraz walki z chorobami cywilizacyjnymi
Efektywne wydatkowanie środków
W ocenie przewodniczącej zespołu
duże zainteresowanie partnerstwem publiczno-prywatnym podyktowane jest przede
wszystkim przekonaniem, iż bez niego ochrona zdrowia w
Polsce nie będzie mogła skutecznie się rozwijać, z pożytkiem dla pacjentów.
Takie partnerstwo jest szczególnie istotne, gdzie funkcjonuje gospodarka rynkowa i sektor publiczny pozostaje nieco w tyle za prywatnym, m.in. ze względu na lepsze standardy leczenia w podmiotach prywatnych. Prawie 36 proc. pieniędzy z Narodowego Funduszu Zdrowia jest wydatkowanych w sektorze prywatnym, z czego około 80 proc. na badania diagnostyczne czy opiekę ambulatoryjną.
Coraz ściślejsza współpraca pomiędzy podmiotami publicznymi i prywatnymi jest istotna z punktu widzenia lepszego i efektywniejszego wydatkowania środków na ochronę zdrowia, podnoszenia jakości leczenia.
Zdaniem senator Agnieszki Gorgoń-Komor dobrym obszarem współpracy jest profilaktyka, zwłaszcza iż 2025 rok Senat zamierza ogłosić rokiem profilaktyki zdrowotnej, ponieważ prewencja i promocja zdrowego stylu życia mają zasadnicze znaczenie dla zdrowia publicznego.
W trakcie debaty przedstawiciele pracodawców medycyny prywatnej, sektora publicznego i prywatnego wyrażali zadowolenie z powołania Parlamentarnego Zespołu ds. Partnerstwa Publiczno-Prywatnego. Ich zdaniem pomoże on w określeniu obszarów, w których kooperacja między obu sektorami, wykorzystanie pozytywnych doświadczeń i wdrażanie rozwiązań sprawdzonych w sektorze prywatnym mogą przynieść korzystne rezultaty dla polskiej ochrony zdrowia, a przede wszystkim dla naszego zdrowia publicznego.
Wzajemne korzyści
Wskazywano między innymi na telemedycynę,
rehabilitację czy opiekę domową nad pacjentami przewlekle chorymi. Podkreślano
potrzebę adekwatnej wyceny świadczeń medycznych czy określenia koszyka tych
świadczeń.
Zdaniem uczestników debaty należy postawić zarówno na dialog między obu sektorami, jak i na konkurencję, która wpłynie na wyższą jakość wykonywanych świadczeń. Stwierdzono też, iż partnerstwo publiczno-prywatne trudne jest w szpitalnictwie, medycynie ratunkowej czy ratownictwie medycznym. W prywatnych placówkach kontraktowane są niemal wyłącznie zabiegi planowe, a przypadki nagłe leczone są głownie w placówkach publicznych.
Inne poruszane zagadnienia to przenoszenie kompetencji w zawodach medycznych, m.in. interpretacja badań przez diagnostów, wdrażanie programów edukacyjnych propagujących profilaktykę i prewencję zdrowotną czy wykorzystanie medycyny pracy.
W ochronie zdrowia można też czerpać z osiągnięć sektora prywatnego w obszarze cyfryzacji i informatyzacji medycyny, z doświadczeń w walce z chorobami cywilizacyjnymi, przede wszystkim z nadwagą i otyłością, z doświadczeń związanych z aktywizacją ruchową dzieci i dorosłych. Należy też pamiętać o wdrażaniu ustawodawstwa europejskiego.
