Bez interny nie powinno być mowy o nefrologii czy kardiologii

– Profesor Franciszek Kokot zaszczepił w internistach konieczność całościowego spojrzenia na pacjenta przez dwa główne układy: endokrynny i gospodarki wodno-elektrolitowej – przypominał prof. Marian Klinger, kiedy w ubiegłym roku jako pierwszy naukowiec otrzymał Nagrodę im. prof. Franciszka Kokota, nad którą mecenat objęła Naukowa Fundacja Polpharmy.

Pomysłodawcą nagrody przyznawanej od 2022 r. za wybitny dorobek naukowy w dziedzinie chorób wewnętrznych jest Towarzystwo Internistów Polskich. Mecenat nad tym ważnym dla lekarzy wydarzeniem objęła Naukowa Fundacja Polpharmy, która od ponad 20 lat finansuje badania naukowe z dziedziny medycyny i farmacji. Swoim patronatem chce podkreślić, iż pracownicy naukowi są ważnym ogniwem w procesie zdrowienia pacjentów.

Pierwszy wyróżniony
W ubiegłym roku wyróżnienie to przyznano po raz pierwszy, a jego laureatem został dr hab. n. med. Marian Klinger, kierownik Kliniki Chorób Wewnętrznych i Nefrologii Uniwersytetu Opolskiego, pracownik szpitala uniwersyteckiego.

– Już sama nominacja do nagrody imienia jednego z najbardziej rozpoznawanych w Europie polskich lekarzy była dla mnie honorem – mówił prof. Klinger, odbierając nagrodę. Wielki naukowiec podkreślał wówczas, iż nagroda to dla niego ogromny zaszczyt. Przypominał, iż znał prof. Kokota osobiście. – Miałem z nim liczne kontakty, m.in. wizytował Uniwersytet Południowej Kalifornii w Los Angeles w okresie, kiedy tam pracowałem, a później był recenzentem mojego wniosku o tytuł profesora – wspominał.

Zaznaczył również, iż to właśnie prof. Kokot zaszczepił w internistach konieczność całościowego spojrzenia na pacjenta przez dwa główne układy: endokrynny i gospodarki wodno-elektrolitowej.

Ubiegłoroczny wyróżniony jest równie wielkim naukowcem i lekarzem, co jego poprzednik, którego imię nosi przyznawana nagroda. Jest autorem kilkuset publikacji naukowych i recenzentem prac do czasopism naukowych oraz projektów naukowych.

Kapituła konkursu w laudacji podkreślała, iż ekspert w całej swojej pracy zawodowej kierował się najwyższymi standardami moralnymi i etycznymi.

Wielki internista
Prof. Marian Klinger w tej chwili współpracuje z Uniwersytetem Opolskim i Uniwersyteckim Szpitalem Klinicznym. Jest specjalistą w dziedzinach chorób wewnętrznych, nefrologii i transplantologii klinicznej. Doświadczenia zawodowe zdobywał również poza granicami kraju – w Bazylei, Los Angeles i Monachium. Jest promotorem przewodów doktorskich, opiekunem habilitacji, a pięciu jego współpracowników uzyskało tytuł profesora.

Mimo dorobku naukowego skoncentrowanego głównie na nefrologii profesor jest specjalistą szeroko pojętych chorób wewnętrznych o najwyższych kompetencjach. Nie tylko dlatego, iż nefrologia swoim zakresem obejmuje całość interny i trudno sobie wyobrazić kompetentnego nefrologa, który nie posiada ugruntowanej wiedzy z zakresu całości chorób wewnętrznych. Klinika, w której pracował i którą od 1998 roku kierował prof. Klinger, pełniła tzw. ostre dyżury internistyczne, a on sam traktował specjalizację z chorób wewnętrznych jako podstawę swojej działalności.

Ekspert jest wielkim przeciwnikiem fragmentaryzacji medycyny i dzielenia interny na kolejne podspecjalizacje. Swój krytyczny pogląd na ten temat przedstawił w artykule „Internal medicine at the crossroads” (w dziale „Letters to the Editors”) na łamach miesięcznika, oficjalnego czasopisma Towarzystwa Internistów Polskich – „Polish Archives of Internal Medicine” (2017, 127: 133-134). Wyraził w nim swoją negatywną opinię nt. podspecjalizacji, takich jak kardiologia czy nefrologia, zdobywanych bez ukończenia specjalizacji z interny. Ten pogląd reprezentuje na wielu forach naukowych i zawodowych.

Warto podkreślić również, iż laureat w swojej karierze zawodowej kierował Katedrą i Kliniką Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej AM we Wrocławiu, był prorektorem wrocławskiej uczelni medycznej, członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułu Naukowego, konsultantem krajowym w dziedzinie nefrologii, członkiem towarzystw naukowych, Zarządu Europejskiego Towarzystwa Nefrologicznego i Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Toksemią Mocznicową oraz Rady Naukowej Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN, a także wiceprezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego. w tej chwili jest konsultantem programu transplantacji nerek w 4. Klinicznym Szpitalu Wojskowym we Wrocławiu i członkiem Komitetu Nauk Klinicznych Polskiej Akademii Nauk.

.