Analogi GLP-1 zmniejszają ryzyko nowotworów

Nadwaga, otyłość i często z nimi związana cukrzyca typu 2 są powszechne. Niestety, niosą za sobą ryzyko wielu dewastujących powikłań, w tym onkologicznych. Okazuje się, iż agoniści GLP-1 zmniejszają to ryzyko, co wykazano na łamach publikacji przedstawionej na łamach „The JAMA”.

Trzynaście ludzkich nowotworów złośliwych zidentyfikowano jako powiązane z otyłością. Obecność nadmiaru tkanki tłuszczowej wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zachorowania i gorszym rokowaniem. Jak wykazano w bardzo licznych w ostatnich latach badaniach leki z grupy agonistów receptorów peptydów glukagonopodobnych (GLP-1) są skutecznymi środkami w leczeniu cukrzycy typu 2 i osiąganiu spadku masy ciała, ale związek tej grupy leków z ryzykiem nowotworzenia nie został dotychczas określony.

Zespół naukowców z Case Western Reserve University School of Medicine w Ohio w Stanach Zjednoczonych przeprowadził retrospektywne badanie kohortowe opierając się na ogólnokrajowej, wieloośrodkowej bazie danych zawierającej elektroniczną dokumentację medyczną obejmującą 113 mln pacjentów. Populacja badana obejmowała 1 651 452 osób z cukrzycą typu 2, u których nie zdiagnozowano wcześniej nowotworu i u których stosowano analogi GLP-1, insulinę lub metforminę od marca 2005 do listopada 2018 r.

Wykazano, iż leczenie analogami GLP-1 w porównaniu z insuliną wiąże się ze znacznym zmniejszeniem ryzyka w 10 z 13 poddanych analizie nowotworów; w przypadku raka pęcherzyka żółciowego ryzyko spada aż o 65 proc., oponiaka o 63 proc., raka trzustki − 59 proc., wątrobowokomórkowego − 53 proc., raka jajnika − 48 proc., raka jelita grubego − 46 proc., szpiczaka mnogiego − 41 proc., raka przełyku − 40 proc., raka endometrium − 36 proc. i raka nerki − 34 proc. Nie powiązano stosowania tej grupy leków ze zmniejszonym ryzykiem raka piersi po menopauzie ani raka tarczycy. W porównaniu ze stosowaniem metforminy analogi GLP-1 nie wiązały się ze zmniejszonym ryzykiem wystąpienia jakichkolwiek nowotworów, ale wiązały się ze zwiększonym ryzykiem raka nerki.

Powyższe odkrycia dostarczają wstępnych dowodów na potencjalne korzyści analogów GLP-1 w profilaktyce nowotworów w populacjach wysokiego ryzyka i stanowią wsparcie dla dalszych badań przedklinicznych i klinicznych.