Występujące najczęściej u osób starszych i wymagające długotrwałego leczenia złamanie szyjki kości udowej pozostaje globalnym problemem dla zdrowia publicznego. Osoby z takimi złamaniami są zależne od otoczenia, często dochodzi u nich do potencjalnie groźnych dla życia powikłań. Złamania te są dużym obciążeniem nie tylko dla pacjentów, ale również ich rodzin i systemu opieki zdrowotnej.
Międzynarodowa grupa naukowców kierowana przez specjalistów z University of Hong Kong (HKUMed) oceniła trendy pokoleniowe w częstości występowania złamań szyjki kości udowej, wzorce leczenia oraz towarzyszącą złamaniu śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny w 19 krajach i regionach w latach 2005–2018.
Dzięki zastosowaniu standaryzowanego protokołu badanie wyróżnia się większą porównywalnością danych. Wykorzystano dane Organizacji Narodów Zjednoczonych o światowej populacji z 2020 r. Liczbę złamań szyjki kości udowej w latach 2030, 2040 i 2050 przewidziano, opierając się na trendach występowania tych złamań oraz danych Banku Światowego.
W kohorcie zidentyfikowano łącznie 4 115 046 przypadków złamania szyjki kości udowej. Zgłoszone, wystandaryzowane pod względem wieku i płci wskaźniki częstości występowania złamań szyjki kości udowej wahały się od 95,1 (Brazylia) do 315,9 (Dania) na 100 000 mieszkańców. W większości państw i regionów wykazano tendencję spadkową częstości występowania złamań szyjki kości udowej, z najbardziej wyraźnymi spadkami w Danii (–2,8 proc. rocznie), Singapurze (–2,8 proc.) i Hongkongu (–2,4 proc.). Największe wzrosty nastąpiły w Holandii (+2,1 proc.) oraz Korei Południowej (+1,2 proc.). Jednak pomimo ogólnego spadku częstości występowania złamań szyjki kości udowej przewiduje się, iż ich całkowita liczba w latach 2018–2050 niemal się podwoi.
Roczna śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny wahała się od 14,4 proc.(Singapur) do 28,3 proc (Wielka Brytania), podczas gdy trendy śmiertelności wahały się od –5,3 proc. do +18,4 proc rocznie. Objęci badaniem mężczyźni rzadziej przyjmowali leki przeciwko osteoporozie i częściej umierali z różnych powodów, a przewidywane zwiększenie liczby złamań do roku 2050 było w ich przypadku większe.
We wszystkich krajach zaobserwowano również znaczną lukę w leczeniu pacjentów ze złamaniem szyjki kości udowej, którzy nie otrzymywali terapii zapobiegającej złamaniom w przyszłości, szczególnie w przypadku mężczyzn. Autorzy podkreślają pilną potrzebę opracowania lepszych strategii zapobiegania złamaniom szyjki kości udowej i opieki nad chorymi.
Autorzy badania (doi.org/10.1002/jbmr.4821) podkreślają znaczne różnice w globalnej epidemiologii złamań szyjki kości udowej i leczeniu po złamaniu w różnych krajach i regionach. Przewidują, iż obciążenie związane ze złamaniem szyjki kości udowej będzie przez cały czas rosło, zwłaszcza, iż stanowi ono nie tylko problem medyczny, ale także społeczny. Aby zmniejszyć wpływ złamań szyjki kości udowej w nadchodzących 30 latach, powinny zostać rozważone: instytucjonalizacja, odpowiednia polityka rządu i interdyscyplinarne interwencje.
