Nadszedł czas, jakże często przez rodziców odwlekany. Co mam zrobić? Czy moje dziecko odnajdzie się w murach przedszkola? Czy bardzo będzie przeżywało poranną rozłąkę? Została podjęta ostateczna decyzja! Przedszkole! Bardzo trudny jest moment pierwszej wizyty w przedszkolu. Rodzice inaczej postrzegają pierwsze rozstanie niż wychowawcy – rodzic przytula rozpłakane, przerażone dziecko, opowiada, jak to będzie fajnie, a fajne nie jest przedłużanie czasu rozstania. Pracownicy przedszkola to wykwalifikowana kadra pedagogiczna a często są to także mamy, babcie, które podchodzą z rozsądkiem do rozstania.
Zalecane są kontakty dziecka wraz z rodzicem przed uczęszczaniem do przedszkola. Kandydat na przedszkolaka w obecności ukochanej osoby dużo spokojniej zapozna się z pomieszczeniami, dotknie nowych zabawek, zobaczy nowe twarze. Dla 3-latka każde zetknięcie z nowym światem to wielki stres i napięcie , przeżywane indywidualnie. Zdarza się, iż maluch zaadaptuje się po tygodniowym pobycie a czasami po 2-3 tygodniach przychodzi kryzys.
Rodzicu, pomóż swojemu dziecku:
- nie strasz oddaniem dziecka do przedszkola a podkreślaj same walory pobytu,
- wcześniej odbieraj dziecko, które ma inne poczucie czasu przebywając poza domem,
- z uśmiechem odbieraj dziecko,
- dotrzymuj danego słowa lub obietnicy,
- wdrażaj dziecko do przestrzegania norm i zasad, które ułatwiają pobyt,
- naucz dziecko samodzielnych czynności fizjologicznych, odzwyczajaj od smoczka, butelki, pampersa, przyzwyczaj do korzystania z nocnika,
- naucz dziecko zjadania potraw nie rozdrobnionych, ma przecież zęby,
- chwal dziecko za każdy najmniejszy postęp,
- pozwól dziecku decydować o ubiorze do przedszkola.
Rady na pierwsze dni w przedszkolu:
- jeśli jest to możliwe, niech tata zaprowadzi malucha do przedszkola, który mniej emocjonalnie a bardziej merytorycznie podejdzie do sprawy rozstania,
- mów pozytywnie o przedszkolu, ale nie idealizuj go, przedstaw je jako przyjemne miejsce, w którym spotyka się z rówieśnikami i nauczy nowych umiejętności,
- pozwól, aby dziecko zabrało ze sobą ukochaną swoją zabawkę, dzięki której nie będzie się czuło osamotnione,
- zadbaj o wygodne ubranie dziecka, pozostaw w szafce w szatni dodatkowe ubrania na zmianę.
- początkowo odbieraj dziecko wcześniej i stopniowo wydłużaj jego pobyt,
- zapewniaj dziecko, iż wrócisz po niego, podając porę przybycia, np. po obiedzie, po drzemce, co pozwoli zbudować zaufanie do rodzica i dziecku łatwiej będzie się z nim rozstać,
- nie zmuszaj dziecka do tego by zawsze od razu opowiadało o tym, co wydarzyło się w przedszkolu,
- nawiąż kontakt z wychowawcą grupy, który chętnie poinformuje rodzica o tym, jak dziecko zjadało posiłek, jak się zachowywało, jak radzi sobie podczas zabaw z rówieśnikami,
- zaufaj wychowawcom , którzy są specjalistami w swoim fachu,
- nawiąż kontakty z innymi rodzicami, wzajemnie się wspierajcie.
Wstępując w szeregi przedszkolaka dziecko powinno mieć opanowane czynności samoobsługowe:
- samodzielne korzystanie z toalety,
- mycie rąk,
- czyszczenie nosa,
- samodzielne posługiwanie się sztućcami,
- zdejmowanie i ubieranie garderoby,
- rozpoznawanie swoich rzeczy,
- znajomość imienia i nazwiska.
Dzieci przychodzące do przedszkola różnią się stopniem opanowania podstawowych umiejętności, emocjami, sposobem radzenia w nowej sytuacji. Pozwólmy, aby każdy 3-latek wspierany mądrością rodziców i życzliwością wychowawców gwałtownie odnalazł się w nowej rzeczywistości, która pozwoli na naukę, zabawę, wiarę we własne możliwości i indywidualny rozwój psychoruchowy.
Autor: Ewelina Mróz – Nauczyciel, pedagog pracujący w Centrum Zdrowia Dziecka w Słupsku.
