Dzieci wychowane przez zbyt surowych rodziców są poturbowane psychicznie i bywa, iż potrzebują (nawet po wielu latach) pomocy psychologa lub psychoterapeuty w przepracowaniu niektórych przekonań.
Wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy, iż wychowali ich zbyt krytyczni rodzice i sami popełniają te same błędy, wychowując swoje dzieci.
Podpowiadamy, jakie objawy zbyt surowego wychowania widać u dorosłych. jeżeli widzisz je u siebie, zareaguj, zanim obarczysz nimi swoje dzieci.
Surowe rodzicielstwo zostawia rysy na psychice dorosłych już dzieci
To, jakie spojrzenie mamy na świat i jak widzimy samych siebie, w ogromnej mierze zależy od naszych rodziców i tego, jak zostaliśmy wychowani. Wiele z nas jako dorosłe kobiety walczy z błędami wychowawczymi naszych rodziców, które przepracowujemy na terapiach i kozetkach psychologów. Okazuje się też, iż dorośli, których wychowali krytyczni i surowi rodzice, mają niektóre cechy wspólne. Te jeszcze bardziej uwypuklają się, gdy sami zostają rodzicami.
Jeśli nie zdają sobie sprawy z problemu, sami również powielają surowy model wychowania, który jest szkodliwy dla dziecka, jego pewności siebie i odnoszenia w życiu sukcesów. jeżeli więc nie wiesz, jakie cechy mają dzieci surowych rodziców, warto sprawdzić, czy również do nich nie należysz. Wtedy będziesz mieć szansę na przepracowanie własnego problemu, by twoje dzieci były wychowane już zupełnie inaczej i miały szanse na uniknięcie fatalnych skutków krytycznego wychowania.
1. Zmagania z regulacją emocji
Dzieci rodziców, którzy byli surowi w wychowaniu, mają tendencje do wahań nastroju i problemy z samoregulacją emocji. Nieradzenie sobie z własną emocjonalnością może wynikać w dużej mierze z faktu, iż jako dziecko, gdy emocjonalność się kształtowała, byłaś pod ciągłym krytycznym wzrokiem rodziców/rodzica. To doprowadziło do trudności z rozpoznawaniem emocji i umiejętnością radzenia sobie z nimi, bo po prostu nikt ci nie powiedział, jak reagować np. na złość czy smutek.
2. Problemy z zaufaniem sobie
Poczucie własnej wartości rozwija się poprzez to, jak dziecko jest widziane oczami rodziców. jeżeli ten jest z niego dumny i "dmucha w jego skrzydła", dziecko rozwija się jako pewne siebie i znające swoją wartość. Te dzieci, które były wciąż krytykowane i wytykano im błędy jako porażki wynikające z ich winy, nie wierzą we własne siły i ma niskie poczucie własnej wartości.
3. Nieufność wobec innych
Budowanie relacji z innymi oparte jest na naszych doświadczeniach z pierwszych relacji. W przypadku dzieci najczęściej są to relacje z mamą i tatą. jeżeli rodzice byli surowi wobec dziecka i stawiali granice, które szkodziły psychice, jako dorosły człowiek taka osoba będzie miała trudności w relacjach. Problem może stanowić zaufanie, ale również zaangażowanie się i utrzymanie relacji, bo wciąż z tyłu głowy zostaje przeświadczenie, iż np. nie jest się godnym tej osoby.
4. Unikanie nowych wyzwań i przekraczania granic
Problemy z wychodzeniem ze swojej strefy komfortu i podejmowaniem wyzwań mogą być objawami wychowania przez zbyt krytycznych rodziców. Podejmowanie nowej próby może być stresujące, szczególnie jeżeli brakuje ci wiary w siebie. Wtedy bowiem sama nie będziesz w stanie uwierzyć w to, iż podołasz podjętemu zadaniu i odniesiesz sukces. Wszystko to spowodowane jest niską samooceną i tym, iż rodzice nie wierzyli w twoją siłę, dzięki której jesteś w stanie podbić świat.
5. Przez błędy tracisz równowagę
Każda kolejna porażka sprawia, iż wierzysz w to, iż nie podołasz podjętym wyzwaniom. zwykle jest tak, iż błędy są odbiciem się od dna i sprzyjają podjęciu wyzwania ponownie z nową siłą i energią. W przypadku osób wychowanych przez surowych rodziców porażki pogłębiają brak wiary w siebie i sprawiają, iż stajesz się wobec siebie jeszcze bardziej krytyczna.
6. Problemy z perfekcjonizmem
Osoby, które w dzieciństwie były nadmiernie krytykowane i wciąż wymagano od nich zbyt wiele, rekompensują sobie braki czułości rodziców poprzez nadmierne dążenie do perfekcjonizmu. Takiej osobie wydaje się, iż jeżeli zrobi wszystko idealne i będzie doskonała, nie będzie się do czego przyczepić, czyli oznacza to brak krytyki.
Jednak dążenie do nieosiągalnego ideału może sprawić, iż taka osoba będzie krytyczna i surowa nie tylko wobec siebie, ale i dla swoich dzieci, a to sprawi, iż wychowane zostanie kolejne pokolenie dzieci, które może być obciążone psychicznie.
7. Ciągła potrzeba przepraszania
Dzieci, których rodzice byli surowi i wciąż wymagali więcej i więcej, nie rozumieją, iż to, co robią, może być wystarczające. Wciąż więc przepraszają za popełnione błędy i drobiazgi, które wychodzą poza to, co oni sami uważają za perfekcyjne. Warto nauczyć się niektóre sprawy zostawiać za sobą i nie przejmować się nimi, wciąż za nie przepraszając.
8. Poczucie ciągłej krytyki
Jeśli wychowali cię rodzice, którzy przyzwyczaili cię do krytykowania wszystkiego w twoim zachowaniu, wyborach, wyglądzie itp., jesteś nauczona, iż na każde twoje przedsięwzięcie reakcją otoczenia będzie krytyka. Takie osoby mają problemy z otrzymywaniem komplementów i docenianiem. Nie ufają i nie wierzą też tym, którzy wyrażają wobec nich uznanie.
9. Lęki społeczne
Nadmiernie krytyczni rodzice sprawiają, iż dziecko, choćby będąc już dorosłe, walczy z lękami społecznymi. Z powodu przyzwyczajenia, iż zawsze musi być czujne, nie umie pozbyć się tego poczucia choćby w relacjach z najbliższymi. To może prowadzić trudności w pielęgnowaniu relacji i szkodzić życiu towarzyskiemu, a także prowadzić do nerwicy i ataków paniki.
