Dieta Low FODMAP skuteczniejsza niż leki
- Zespół jelita drażliwego (IBS) to powszechna choroba przewodu pokarmowego, na którą szacuje się, że na całym świecie cierpi około jedna na 10 osób.
- Nowe badanie sugeruje, że interwencje dietetyczne mogą skuteczniej łagodzić objawy IBS niż leczenie farmakologiczne.
- Wszystkie opcje wykazały znaczną poprawę objawów, ale eksperci zgadzają się, że trwałe zmiany w diecie są kluczem do leczenia IBS.
Nowe badanie sugeruje, że interwencje dietetyczne mogą być skuteczniejsze niż leki w leczeniu objawów zespołu jelita drażliwego (IBS).
IBS to przewlekła choroba żołądkowo-jelitowa dotykająca m.in
W pierwszym w swoim rodzaju badaniu naukowcy ze Szpitala Uniwersyteckiego Sahlgrenska w Göteborgu w Szwecji porównali skuteczność dwóch terapii opartych na diecie i jednego leczenia farmaceutycznego u dorosłych z umiarkowanymi i ciężkimi objawami IBS.
Po 4 tygodniach zarówno dieta, jak i interwencja medyczna znacznie zmniejszyły nasilenie objawów, przy czym najskuteczniejsze okazały się diety przewyższające opcję medyczną, a dieta o niskiej zawartości FODMAP w połączeniu z tradycyjnymi poradami dietetycznymi na IBS.
Dieta o niskiej zawartości FODMAP zawiera żywność o niskiej zawartości fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli, stąd jej nazwa. Ten rodzaj diety często wiąże się z lepszym zdrowiem przewodu pokarmowego.
W bieżącym badaniu, 6 miesięcy po tym, jak grupy stosujące dietę częściowo powróciły do normalnych wzorców odżywiania, większość nadal zgłaszała klinicznie znaczącą poprawę objawów.
Odkrycia te pojawiły się w
To jednoośrodkowe, randomizowane, kontrolowane badanie z pojedynczą ślepą próbą przeprowadzono w specjalistycznej klinice ambulatoryjnej zajmującej się zaburzeniami interakcji jelitowo-mózgowych.
W badaniu wzięło udział 294 uczestników, głównie kobiety (82%), średni wiek wynoszący 38 lat i cierpiący na IBS o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego.
Uczestnicy badania uzyskali co najmniej 175 punktów w skali IBS Severity Scoring System (IBS-SSS) – mierzącej częstotliwość i intensywność bólu brzucha, wzdęcia, satysfakcję z wypróżnień i jakość życia związaną z IBS – i nie cierpieli na inne poważne choroby ani alergie pokarmowe.
Zostali oni losowo przydzieleni do trzech grup:
- dieta o niskiej zawartości FODMAP w połączeniu z tradycyjnymi poradami dietetycznymi IBS wydanymi przez brytyjski Narodowy Instytut Doskonałości Zdrowia i Opieki (NICE)
- dieta bogata w błonnik i niskowęglowodanowa, przy średnim spożyciu węglowodanów wynoszącym 50 gramów (g) dziennie
- leczenie farmaceutyczne dostosowane do specyficznych objawów IBS.
Uczestnicy nie byli świadomi rodzaju swojej diety, ale osoby z grupy przyjmującej leki znały swoje leczenie.
Dietetyk prowadzący badanie poinformował grupy dietetyczne o ich diecie, nie ujawniając nazw diet ani nie oznaczając żywności jako ubogiej w FODMAP lub węglowodany.
Po początkowej 4-tygodniowej interwencji grupy dietetyczne zostały poinformowane, jak postępować przez sześć miesięcy, w tym u niektórych osób ponownie wprowadzić FODMAP, podczas gdy członkom grupy przyjmującej leki zaoferowano wskazówki żywieniowe wraz z trwającym leczeniem.
Główną miarą sukcesu interwencji było zmniejszenie wyników IBS-SSS.
W badaniu zaobserwowano wysoki wskaźnik ukończenia – 90% lub więcej uczestników ukończyło 4-tygodniowe interwencje we wszystkich grupach.
Po 4-tygodniowej interwencji w każdej grupie odnotowano znaczny spadek objawów IBS, na co wskazywał spadek punktacji IBS-SSS o 50 lub więcej punktów.
Najbardziej zauważalna poprawa nastąpiła w grupie stosującej dietę low FODMAP i tradycyjne zalecenia dietetyczne (76%), następnie w grupie niskowęglowodanowej (71%) i grupie przyjmującej leki, która wykazała najmniejszą, ale wciąż znaczącą poprawę (58%) .
We wszystkich grupach zaobserwowano znaczną poprawę jakości życia, przy mniejszej liczbie zgłoszonych objawów fizycznych, lękowych i depresyjnych.
Pomimo częściowego powrotu do normalnej diety podczas 6-miesięcznej obserwacji, 68% osób w grupie stosującej dietę low FODMAP i tradycyjną poradę oraz 60% osób stosujących dietę niskowęglowodanową nadal odczuwało znaczną ulgę w objawach, co wskazuje na potencjalne długoterminowe korzyści.
Tradycyjne zalecenia dietetyczne podane w badaniu obejmowały spożywanie regularnych posiłków i przekąsek, siedzenie podczas posiłków, dokładne przeżuwanie pokarmów i ograniczanie typowych czynników wyzwalających objawy IBS, takich jak kawa, napoje gazowane, alkohol, tłuste potrawy i pikantne potrawy.
Zalecenia te zostały zintegrowane ze spożyciem żywności o niskiej zawartości FODMAP, w tym produktów takich jak ryż, ziemniaki, komosa ryżowa, bezglutenowy chleb, warzywa i owoce, a także niskotłuszczowych, niezawierających laktozy produktów mlecznych, ryb i owoców morza oraz produktów pochodzenia roślinnego. białka.
W niniejszym badaniu ta łączona interwencja dietetyczna zaowocowała lepszymi wynikami IBS.
Alyssa Simpson RDN, CGN, CLT, dyplomowana dietetyczka i certyfikowana dietetyczka przewodu pokarmowego, która nie brała udziału w badaniu, wyjaśniła, dlaczego szczególnie dieta low FODMAP jest tak pomocna dla osób z IBS:
„Dieta o niskiej zawartości FODMAP zmniejsza ilość ulegających fermentacji węglowodanów, które powodują gazy, wzdęcia i dyskomfort w IBS, jednocześnie ograniczając ilość pokarmów wchłaniających wodę do jelit, poprawiając konsystencję stolca. Ograniczenie węglowodanów ulegających fermentacji w [the] dieta może zmienić równowagę bakteryjną w stronę tych, które rozwijają się na podłożach niefermentujących, potencjalnie łagodząc objawy IBS”.
Opisała również, w jaki sposób druga najlepsza opcja w badaniu, dieta bogata w błonnik i niskowęglowodanowa, może przynieść korzyści IBS.
W przeciwieństwie do diet bogatych w rafinowane węglowodany i dodane cukry, dieta bogata w błonnik i niskowęglowodanowa „może pomóc w promowaniu zdrowszej równowagi bakterii jelitowych, co może pozytywnie wpłynąć na objawy IBS” – powiedziała.
Podobnie jak w przypadku diety o niskiej zawartości FODMAP, „dieta niskowęglowodanowa może zmienić mikroflorę jelitową, zmniejszając dostępność węglowodanów do fermentacji, sprzyjając rozwojowi bakterii metabolizujących białka i tłuszcze”.
Simpson zauważył, że leki na IBS mogą pośrednio wpływać na mikrobiom jelitowy, pozytywnie wpływając na czynność i objawy żołądkowo-jelitowe.
Jednak niektóre leki, takie jak antybiotyki, mogą zakłócać równowagę bakterii jelitowych, prowadząc do potencjalnie szkodliwych skutków – ostrzegła.
Niniejsze badanie jest pierwszym, które testuje połączoną dietę low FODMAP i tradycyjną dietę IBS, ocenia skuteczność diety niskowęglowodanowej w leczeniu IBS i porównuje te podejścia dietetyczne ze standardowymi metodami leczenia.
Kiran Campbell, dyplomowana dietetyczka niezaangażowana w badanie, podkreśliła, że „wszystkie trzy interwencje w badaniu wykazały poprawę jakości życia, poprawę objawów lękowych i depresyjnych oraz objawów somatycznych spoza przewodu pokarmowego – takich jak osłabienie, zmęczenie, zawroty głowy itp.”.
Chociaż wszyscy uczestnicy tego badania odnieśli korzyści, badanie to trwało przez ograniczony czas, a podczas leczenia byli pod obserwacją, więc możliwe jest, że uczestnicy zgłaszali poprawę, częściowo ze względu na świadomość bycia badanym.
Wciąż, niedawno
Campbell zasugerował, że oprócz lepszych wyników istnieją potencjalne długoterminowe korzyści wynikające ze stosowania interwencji dietetycznych zamiast leków jako leczenia pierwszego rzutu w przypadku IBS.
Powiedziała, że obejmują one „poprawę zrozumienia przez pacjenta odżywiania i pomoc w usuwaniu barier na drodze do zdrowego odżywiania przez całe życie”, a także potencjalną pomoc pacjentom w określeniu konkretnych pokarmów powodujących zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
„U niektórych pacjentów ustępowanie [gastrointestinal] problemy mogą być tak proste, jak unikanie niektórych rodzajów cukrów (FODMAPS). Jeśli jako pierwszą linię obrony zastosuje się podejście farmakologiczne, w przeciwnym razie pacjenci nigdy nie dowiedzieliby się, skąd bierze się problem. Dietetyczne podejście do leczenia IBS to świetny sposób na wykluczenie przyczyn pokarmowych [of] problemy z brzuchem.”
— Kiran Campbell, RDN
Aby zoptymalizować leczenie objawów IBS poprzez interwencje dietetyczne, Simpson i Campbell zgodzili się, że ostatecznym celem jest zminimalizowanie niepotrzebnych ograniczeń i skupienie się wyłącznie na eliminacji określonych pokarmów wyzwalających.
Simpson i Campbell zauważyli, że identyfikując i unikając wyłącznie pokarmów, które nasilają objawy, pacjenci mogą osiągnąć zbilansowaną dietę, zmniejszyć ryzyko niedoborów żywieniowych i utrzymać zdrowszy mikrobiom jelitowy, przyczyniając się do ogólnej jakości życia.
Zdecydowanie zalecają współpracę z zarejestrowanym dietetykiem w celu uzyskania dostosowanego podejścia, aby zapewnić dietę odpowiednią pod względem odżywczym, zróżnicowaną i możliwie nieograniczoną, ułatwiającą długoterminowe utrzymanie i dobre samopoczucie.
Ostatecznie obaj eksperci podkreślili potrzebę dalszych badań nad wpływem interwencji na stan odżywienia i mikrobiom jelitowy w celu ulepszenia strategii leczenia IBS.