Im bardziej jestem dojrzała, tym bardziej rozumiem, że to nie do końca jest tak. Im bardziej pozwalam sobie na eksplorację swoich stanów wewnętrznych i psyche, tym lepiej rozumiem, że zdrowe lenistwo jest nam potrzebne tak jak wszystko inne.

Jakich rodziców potrzebują dzieci?

Platforma edukacyjna związana z dziećmi, Institute of Child Psychology, zamieściła post, w którym wyjaśnia, jak definicja lenistwa odnosi się do rodzicielstwa:

"Potrzebujemy więcej 'leniwych' rodziców.

Rodziców, którzy jak najwcześniej angażują dzieci do pomocy w obowiązkach domowych i gotowaniu.

Rodziców, którzy rozumieją, że zmaganie się jest częścią procesu nauki. Jeśli próbujemy wspierać natychmiast dziecko w każdej czynności, z którą się zmaga, pozbawiamy je szansy na pogłębienie własnych kompetencji, nauki rozwiązywania problemów i krytycznego myślenia.

Rodziców, którzy cenią nudę; nuda jest bowiem piękną bramą ku kreatywności.

Rodziców, którzy nie odrabiają pracy domowej swojego dziecka, ponieważ to nie jest ich praca domowa – to zadanie ich dziecka.

Rodziców, którzy uważają, że dzieci muszą doświadczyć przynajmniej kilku naturalnych konsekwencji. Przekazanie odpowiedzialności oznacza umożliwienie im nauki na błędach i procesu zrozumienia konsekwencji, nawet jeśli oznacza to poczucie dyskomfortu".

Dla mnie to również opowieść o zdjęciu z naszych ramion presji. Fajnie, że możemy zgodzić się z tym, że nasze dzieci są oddzielnymi istotami, sprawczymi, kreatywnymi, inteligentnymi, silnymi. Poradzą sobie, możemy wziąć głęboki wdech i pozwolić im przejąć ich małe stery.

I patrzeć, jak nawigują po coraz głębszych, bezkresnych wodach życia. I co im to przynosi?