Marthaniel „Marcus” Roberts to postać niezwykle wyjątkowa w świecie muzyki jazzowej. Pianista, kompozytor i pedagog, którego historia życia i kariery jest dowodem na to, iż choćby największe przeszkody można przezwyciężyć dzięki pasji, determinacji i talentowi. Urodzony 7 sierpnia 1963 roku w Jacksonville na Florydzie, Roberts stał się jednym z najważniejszych współczesnych pianistów jazzowych, mimo iż stracił wzrok w dzieciństwie.
Marcus Roberts urodził się w rodzinie o skromnych warunkach materialnych, ale pełnej miłości i wsparcia. Jego matka, nauczycielka, i ojciec, robotnik budowlany, dostrzegli jego niezwykły talent do muzyki już w młodym wieku. W wieku zaledwie 5 lat Marcus stracił wzrok w wyniku komplikacji związanych z jaskrą i zaćmą. Choć strata wzroku była ogromnym wyzwaniem, młody Marcus gwałtownie znalazł w muzyce sposób na wyrażenie siebie i zbudowanie swojej tożsamości.
Pierwsze kroki w muzyce stawiał w kościele, gdzie uczył się gry na pianinie, zafascynowany gospel i muzyką sakralną. Jego talent został gwałtownie dostrzeżony, a dzięki wsparciu rodziny i społeczności mógł rozwijać swoje umiejętności.
Edukacja i początek kariery muzycznej
Marcus Roberts rozpoczął formalną edukację muzyczną na Florida School for the Deaf and the Blind, tej samej szkole, w której uczył się także Ray Charles. Następnie kontynuował naukę w Florida State University, gdzie doskonalił swoją technikę gry na fortepianie i pogłębiał wiedzę o historii muzyki.
Punktem zwrotnym w jego karierze była kooperacja z Wyntonem Marsalisem, jednym z najwybitniejszych trębaczy jazzowych. Jako członek zespołu Marsalisa, Roberts występował na największych scenach świata, zyskując uznanie zarówno publiczności, jak i krytyków. niedługo rozpoczął karierę solową, w której mógł w pełni zaprezentować swoje niepowtarzalne podejście do jazzu.
Styl muzyczny i osiągnięcia
Marcus Roberts jest znany ze swojego głębokiego szacunku dla tradycji jazzu, który łączy z nowatorskimi pomysłami. Jego styl opiera się na klasycznych formach, takich jak ragtime, swing i bebop, które interpretuje z niezwykłą wirtuozerią. Roberts jest również ceniony za umiejętność improwizacji, która odzwierciedla jego wyjątkową wyobraźnię muzyczną.
W ciągu swojej kariery Roberts wydał wiele albumów, które zdobyły uznanie krytyków i publiczności. Jego płyta „Deep in the Shed” (1990) jest uznawana za jedno z arcydzieł współczesnego jazzu.
Kolejne albumy, takie jak „Time and Circumstance” czy „New Orleans Meets Harlem, Vol. 1”, pokazują jego wszechstronność i zdolność do łączenia różnych wpływów muzycznych.
Niepełnosprawność jako inspiracja
Utrata wzroku nie była dla Marcusa Robertsa przeszkodą, ale dodatkową motywacją. W wielu wywiadach podkreślał, iż brak wzroku pozwolił mu skupić się bardziej na słuchaniu i odczuwaniu muzyki. Dzięki temu rozwinął niezwykłą wrażliwość, która jest widoczna w jego grze na fortepianie.
Roberts często angażuje się w działania na rzecz osób z niepełnosprawnościami, inspirując zarówno muzyków, jak i zwykłych ludzi swoją historią. Jego przesłanie jest jasne: talent i ciężka praca mogą pokonać wszelkie bariery.
Życie prywatne i działalność pedagogiczna
Roberts zawsze był interesujący świata, co zaowocowało licznymi przyjaźniami i kontaktami w środowisku muzycznym i poza nim. Jego zdolność nawiązywania głębokich relacji wynika z otwartości i empatii, które budują mosty między ludźmi niezależnie od ich pochodzenia czy historii.
Marcus często opowiada o swoich studentach jako o rodzinie w rozszerzonym sensie. W roli nauczyciela skupia się nie tylko na rozwijaniu ich muzycznych umiejętności, ale także na wspieraniu ich w pokonywaniu własnych ograniczeń.
Choć Roberts większość swojego życia spędza na scenach i w salach prób, ceni sobie chwile spokoju. Uwielbia słuchać muzyki różnych gatunków, od klasyki po współczesny jazz, co pomaga mu odnaleźć inspirację do własnych projektów. W wolnym czasie oddaje się lekturze książek i słuchaniu audiobooków, a także rozmowom z bliskimi.
Jako osoba niewidoma, Marcus wypracował system radzenia sobie z codziennymi obowiązkami. Korzysta z nowoczesnych technologii wspomagających osoby z dysfunkcją wzroku, co pozwala mu na niezależność w życiu codziennym i zawodowym.
